Elke werkdag is de Olijflijn bereikbaar voor lotgenoten en naasten. Soms hebben ze een concrete vraag en vaak zoeken ze ook een luisterend oor. Ons team vrijwilligers van het telefonisch lotgenotencontact zit klaar voor deze bellers. Hieronder lees je enkele bijzondere ervaringen van onze vrijwilligers.
Wendy:
Laatst kreeg ik een mailtje van onze coördinator Kim met de vraag of ik contact wilde opnemen met een lotgenote. Het ging om een jonge vrouw die voor de derde keer een recidief eierstokkanker heeft. Het was niet gelukt om iemand in die leeftijdscategorie te vinden met eierstokkanker. De verpleegkundige die contact had gezocht met Olijf gaf aan dat het vooral om de jonge leeftijd en aanleggen van een stoma gaat. Toen voelde ik meteen een soort van ‘match’ en wilde ik zeker met haar in contact komen. Voor ik contact opnam met de lotgenote had ik eerst even contact met haar verpleegkundige. Dat is toch altijd even slikken als je hoort wat voor behandelingen deze jonge vrouwen al achter de rug hebben. Dit moet ik dan toch even verwerken voordat ik de lotgenote zelf ga bellen.
Een dag later had ik contact met de lotgenote zelf. Ik probeer me vaak voor te bereiden op zo een gesprek. Maar de ervaring heeft mij geleerd dat het vooral heel belangrijk is om goed te luisteren, vragen eerlijk te beantwoorden en begripvol te zijn.
Tijdens het gesprek heb ik de lotgenote proberen gerust te stellen. Ik snap haar twijfel ook over het krijgen van een stoma. Zelf heb ik er ook enorm over getwijfeld. Na het gesprek was ze me enorm dankbaar, en we hebben het gesprek beiden heel fijn ervaren. Binnenkort hebben we weer telefonisch contact met elkaar. Ik hoop zo dat alles goed is gegaan en dat ze eindelijk mentaal en fysiek wat rust krijgt na al deze behandelingen.
Na dit soort gesprekken denk ik nog vaak aan deze lotgenote; je vraagt je toch vaak af hoe het nu met ze gaat. Soms houd je contact en van andere hoor je niets meer. Zo gaat ieder weer zijn eigen weg. Ze weten in ieder geval dat ze altijd bij ons terecht kunnen.
Johanna:
Olijflijn – contact met de naaste van een patiënt
Niet alleen patiënten zelf, ook hun naasten kunnen geholpen zijn met een gesprek met een lotgenoot. Ik werd gevraagd om contact op te nemen met de vader van een jonge vrouw die momenteel in het natraject zit na een molazwangerschap. Hij had de Olijflijn gebeld met een aantal vragen.
Deze vader vond het fijn om iemand te kunnen spreken die zelf ook een mola-zwangerschap gehad heeft. Het gaf hem moed om te horen dat ik zelf helemaal ben hersteld van mijn mola-zwangerschap. Ik kon hem vertellen hoe lang het bij mij ongeveer heeft geduurd voordat het hCG in mijn bloed niet meer te vinden was. Het stelde hem gerust om te weten dat ik van lotgenoten vaker heb gehoord dat de bloedwaarde eenmalig even stijgt en dat dit niet per se slecht nieuws hoeft te zijn.
Ook kon ik iets van mijn ervaring delen met betrekking tot het emotionele herstel. Hij vertelde dat het voor hem en ook voor zijn dochter een moeilijke tijd was. Ik nam de tijd om naar zijn verhaal te luisteren, dat eindigde met: ‘maar dat hoef ik jou allemaal niet te vertellen, want je hebt het zelf meegemaakt’. Ik kon dat bevestigen en hem erkenning geven: het is zwaar, waar hij nu doorheen gaat. Het hielp hem om te weten wat mij destijds heeft geholpen om deze moeilijke tijd door te komen.
Aan het einde van het gesprek werd ik heel erg bedankt en spraken we af dat hij mij opnieuw zou bellen als hij daar behoefte aan had. Het was voor mij een kleine moeite, maar het gaf hem moed om steun te voelen van een lotgenoot!
Jolanda:
Begin dit jaar heb ik me als vrijwilliger opgegeven bij Stichting Olijf, o.a. voor het draaien van telefoondiensten (wat een warm bad waar je dan in belandt!). Ik wilde mijn lotgenoten graag helpen door het bieden van een luisterend oor en waar mogelijk wat hulp om een stapje vooruit te kunnen zetten of wat verlichting te brengen in de situatie waarin de beller zich bevindt.
Op 2 maart had ik mijn eerste ‘dienst’. Ik zat er helemaal klaar voor: radio uit, telefoon bij de hand, alle informatie gelezen en een A4-tje voor mijn neus met wat ik allemaal zou kunnen en willen vragen aan bellers. Op datzelfde A4-tje stonden ook alle mogelijke doorverwijzingen zodat ik snel zou kunnen reageren en ik had alle websites op mijn laptop opengezet om mee te kunnen kijken. Zo was ik helemaal voorbereid om een luisterend oor te bieden…. het bleef stil… Na een uur toch maar weer de radio aangezet ???? (met de afstandsbediening bij de hand uiteraard….). Maar er belde die middag niemand…..
De week erna (met dezelfde voorbereiding) vond gelukkig wel iemand de weg naar de Olijflijn. En wat in eerste instantie een korte vraag leek, werd een gesprek van drie kwartier waarin ze alle ruimte kreeg om te praten over haar situatie, de vragen te stellen die ze wilde en ervaringen te delen. Het gesprek leek haar goed te doen en mij daardoor ook. Het voelt echt goed om iemand te kunnen helpen, al is het maar een klein beetje want de situatie kunnen we natuurlijk niet veranderen helaas.
Omdat zij een specifieke vorm van kanker had die bij mij minder bekend is, heb ik haar nog aangeboden in ons Olijf netwerk te zoeken naar een lotgenote met dezelfde soort kanker als die zij had, om zo nog specifieker ervaringen te kunnen delen. Dat wilde ze wel graag.
In het netwerk had ik al snel via de coördinator iemand gevonden die dezelfde soort kanker had gehad en haar ervaringen graag met de beller wilde delen. Ze hebben elkaar anderhalf uur gesproken en ik vond het zó fijn om te merken dat dit allemaal gelukt was en ik daadwerkelijk iemand heb kunnen helpen die met de Olijflijn had gebeld. Dat maakt dat ik met plezier mijn telefoondiensten zal gaan draaien. Ik hoop dat steeds meer vrouwen ons weten te vinden en dat we zo voor iedereen een klein beetje verlichting in de veelal nare situaties kunnen geven.
Nel:
Sinds november 2019 ben ik vrijwilligster bij Stichting Olijf als ervaringsdeskundige van baarmoederhalskanker en heb ik mij aangemeld voor het Telefoonteam van Stichting Olijf Lotgenotencontact.
Tijdens een gesprek met mijn oncologische gynaecoloog van het UMCG kwam naar voren dat ik heel graag mijn ervaringen zou willen delen met lotgenoten en toen vertelde zij over Stichting Olijf. Ik werd zo enthousiast en blij dat ik eindelijk 11 jaar na mijn behandeling van baarmoederhalskanker en de late gevolgen ervan, ik iets kan betekenen voor vrouwen die een luisterend oor kunnen gebruiken. Een lotgenoot een hart onder de riem steken en er liefdevol te zijn indien dit gewenst is, hoe mooi en waardevol.
Mijn dienst begon die avond om 19:00 uur. Ik had me goed voorbereid en had alle benodigde informatie om mij heen neergelegd. Ook las ik de informatie over de Werkwijze Telefoonteam nogmaals door. Spannend was het wel een beetje, want ik wilde het echt goed doen en ik hoopte dat ik gebeld zou worden. Ik zat er klaar voor en inderdaad ging de telefoon. Door in alle rust vragen te stellen, heel goed te luisteren en ervaringen te delen ontstond er een mooi en goed gesprek.
Ik hoorde een wat oudere vrouwenstem en zij vertelde mij dat zij sinds 2 maanden na de behandeling van baarmoederkanker angstgevoelens heeft omdat zij erg bang is dat de kanker weer terugkomt. Ze gaf aan dat ze hierdoor slecht slaapt door nachtmerries en dromen. Zij wilde hier graag over praten met lotgenoten in een praatgroep, bijvoorbeeld in een inloophuis of door middel van begeleiding van een deskundige. Dit had ze besproken met haar behandelend arts en hij had haar doorverwezen naar Lotgenotencontact van Stichting Olijf.
Ik weet uit ervaring hoe fijn het is om tijdens of na de behandeling met een onafhankelijk iemand je emoties en gedachten te delen. Om even het gevoel te hebben dat je gehoord wordt en het niet alleen hoeft te doen, dat je even kan vragen waar je terecht kan voor hulp en begeleiding tijdens het ziekteproces of erna voor de late gevolgen van kanker hetgeen erg confronterend kan zijn en je plotseling overvalt en overkomt.
Wij hebben samen doorgesproken waar zij hulp en begeleiding kan krijgen voor haar angstgevoelens, bijvoorbeeld bij een oncologisch psycholoog. Er zijn psycho oncologische centra die op diverse locaties in Nederland gevestigd zijn en gespecialiseerd zijn in haar hulpvraag. Ook vertelde ik haar dat op de website van Kanker.nl een discussiegroep is en een informatielijn die zij kan bellen.
Het was een heel fijn gesprek in alle rust en tijd die daarvoor nodig was en ik had het gevoel dat zij meer tot rust was gekomen en blij was even haar verhaal en emoties te kunnen vertellen. Ook was ze blij met de informatie. Tevens had ik haar mijn emailadres gegeven voor het geval zij na het gesprek eventueel nog vragen zou hebben. Dit voelde goed voor mij. Omdat zij ook vragen had met betrekking tot klachten na de behandeling van baarmoederkanker heb ik een collega van het belteam op dat gebied gemaild met de vraag om contact met haar op te nemen. Dit heeft de vrijwilligster gedaan wat fijn was om te weten. Een mooie samenwerking!
Ik was na het gesprek dankbaar dat ik een bijdrage heb kunnen leveren aan de samenwerking met de vrijwilligsters van het belteam van Olijf met als doel een fijn en effectief lotgenotencontact voor vrouwen met oncologische kanker of ex-patiënten.