Via de Olijflijn kwamen wij in contact met een bezorgde dochter in verband met haar zieke moeder. Ze wilde graag iemand spreken die de ziekte van haar moeder, eierstokkanker, ook had doorstaan.
Vrijwilliger van de Olijflijn Linda: "In het lange telefoongesprek dat volgde herkende ik de angst en wanhoop die ik ook bij mijn naasten zag toen ik zelf net de diagnose had gekregen. Deze dochter zat niet alleen met vragen over het verloop van de ziekte en de behandeling, maar ook met de onzekerheid hoe ze haar moeder het beste kon steunen. Ik kon haar geruststellen door haar praktische tips te geven, die ik in mijn zieke periode als prettig heb ervaren.
Zij was hier zo blij mee dat ze vroeg of haar tante (de zus van haar moeders) mij ook mocht bellen. En zo geschiedde.
Ook met de zus van de patiënt heb ik uitgebreid gesproken. Het was zo mooi om op deze manier eigenlijk een heel beeld van een familie te krijgen waarin alle familieleden worstelen met hun emoties rondom de ziekte van hun dierbare. De zieke zelf was er nog niet aan toe om contact te zoeken. Dit herkende ik ook van mezelf toen ik net gediagnostiseerd was.
Inmiddels houden we elkaar zo af en toe op de hoogte via whatsappjes. Het is zo mooi om te ervaren hoe je met je eigen ervaring als eierstokkankerpatiënt een familie tot steun kan zijn."