Lees verder
Op 7 november was er weer een prachtige bijeenkomst met als titel 'Stilstaan bij verdriet en verlies', georganiseerd door en voor vrijwilligers en naasten. Zoals andere jaren nu ook weer een warm welkom, thuis bij onze vrijwilliger Lenneke. Een middag om met elkaar in gesprek te gaan over dat wat ons raakt.
Ons samenzijn werd geopend door Kim, gevolgd door Marie José die een gedicht voorlas. Daarna deden we een kleine voorstelronde. Voor iedereen lag er een mooie steen op tafel. Een steen die je zelf mocht uitzoeken en die past bij wie je bent. De steen gebruikten we later nog bij 'het land van rouw.'
Lenneke en Marie José hadden een prachtig landschap gemaakt van allerlei materialen. Christine vertelde bij dit landschap het verhaal van de reis en alle fases waar je doorheen gaat in het traject van ziek zijn. Behandelingen, herstellen en het leven daarna. Iedereen plaatste de gekozen steen daar in het landschap waar je op dit moment staat in het leven.
Daarna zijn we in twee groepjes uit elkaar gegaan om aan de hand van vragen met elkaar in gesprek te gaan. Om te delen waar je nu staat in het leven en hoe het met je gaat. Mooi en waardevol om weer eens stil te staan bij je eigen verhaal en iemand anders verhaal over verdriet en verwerking.
Na de groepsgesprekken zijn we weer bij elkaar gekomen om te luisteren naar muziek en het gedicht met de titel 'Mensen van voorbij', dat Lenneke voorlas. Daarna hebben we onze vrijwilligers herdacht die er niet meer zijn en stilgestaan bij onze vrijwilligers die helaas weer ziek zijn geworden. Voor hen hebben we een hartje met hun naam beschreven en in de Olijfboom gehangen. We hebben ook een kaarsje aangestoken en bij de boom geplaatst.
Als afsluiting luisterden we naar muziek en was er ruimte om zelf nog een naam op een hartje te schrijven en deze in de boom te hangen.
We kijken, met een lach en een traan, terug op een hele mooi, warme, waardevolle en troostrijke middag.
Door: Helma
