Buddy: een win-win situatie

Sinds enige tijd kent Olijf, als onderdeel van lotgenotencontact, ook buddy’s. Er is veel vraag naar en we zijn dan ook op zoek naar nieuwe buddy’s. Misschien wel iets voor jou! Maar wat houdt het eigenlijk in om buddy te zijn?

De ervaring van buddy Lenneke:

"Een paar jaar geleden, lang voor er ‘buddy’s‘ waren bij Olijf, ben ik in contact gekomen met plaatsgenoot Marleen. Het contact wat we hadden en hebben kun je gerust buddycontact noemen. ‘Lotgenoten’ en ‘maatjes’ noemden we elkaar. Maar we weten nu, dat heet buddy.

Misschien denk je dat ‘buddy-zijn’ eenrichtingsverkeer is. Dat jij de gever bent en de ander de vrager. Maar zo is het niet. Je maakt allebei min of meer hetzelfde mee. Misschien ben jij wat verder in je proces, maar de herkenning is wederzijds. Je deelt ervaringen met elkaar. Je bouwt iets op samen. Je geeft en je ontvangt. Een win-win situatie. Dat is het mooie hiervan. Je kunt er voor elkaar zijn. Een vast contact met een lotgenote.

Jezelf opgeven als buddy bij Olijf betekent niet dat je zomaar in het diepe gegooid wordt. Er wordt goed gekeken naar een goede match. Ook is er regelmatig een ‘buddy overleg’ waar je met de andere buddy’s ervaringen en tips uitwisselt. Bovendien biedt Olijf een cursus/workshop aan voor de nieuwe buddy’s waarin je handvatten krijgt aangereikt.

In onderstaand stukje beschrijft Marleen hoe zij het buddycontact ervaart. Dat vond ik natuurlijk superleuk om te lezen. Maar zoals gezegd, het is wederzijds. Marleen informeert ook naar mijn wel en wee. Het feit dat we plaatsgenoten zijn en dat we elkaar soms ook wel eens echt ontmoeten is een toevallige bijkomstigheid, maar natuurlijk absoluut geen voorwaarde om buddy te zijn.

Lees Marleens stukje en denk er eens over na om ook buddy te worden.
Ben je geïnteresseerd? Meld je dan bij Linda Snoep voor meer informatie, via: buddy@olijf.nl."

Door: Lenneke

De ervaring van hulpvrager Marleen:

Buddy voor en door het leven

In januari 2017 heb ik Lenneke leren kennen op een zeer bijzondere wijze via mijn zoon. Lenneke en ik zijn plaatsgenoten, hebben samen hetzelfde ziekenhuis en dezelfde artsen. Het was dus eigenlijk vanzelfsprekend dat wij dezelfde taal spraken en niet alleen op het gebied van onze ziekte; wij hebben beiden eierstokkanker.

Ik was nog maar nauwelijks aan mijn chemokuur begonnen toen Lenneke op de stoep stond. "Hoi Marleen, ik hoorde dat…….". Ik zei: "Ja, koffie?" Ik heb aan dit bezoek veel te danken. Lenneke was al eerder met het behandelingsproces gestart. Ze was op dat moment mijn steun en toeverlaat, zij wist veel meer dan ik. De verhalen die zij vertelde over haar eigen ervaringen stelden mij gerust. Het luisteren naar elkaar was heel belangrijk. De erkenning en herkenning van bepaalde dingen was voor mij essentieel. Het luisteren ging over en weer en was bijzonder fijn.

Soms hebben wij appcontact, soms telefonisch en soms lijfelijk. Ik heb Lenneke een keer op haar vakantieadres gebeld, omdat ik was vastgelopen. Dat was voor haar geen probleem, ze was er op dat moment voor mij. Zo ging dat in de loop der jaren heen en weer. Lenneke is mijn plaatsgenoot, mijn lotgenoot, maar ook mijn buddy tot op de dag van vandaag.

Waarom ik een buddy belangrijk vind? Je spreekt dezelfde taal, je kunt je inleven in de situatie, je kunt elkaar moed inspreken en je kunt met elkaar meeleven en ervaringen delen.

Lenneke en ik zijn ongeveer ruim 4 jaar buddy van elkaar, in goede en slechte tijden."

Door: Marleen