Op woensdag 8 maart verzorgde Olijf weer een gastles aan oncologisch verpleegkundigen in opleiding, werkzaam op een oncologische afdeling. Ditmaal georganiseerd door de Academie van het Universitair Medisch Centrum Utrecht.
Nathalie: 'Dit was voor mij de eerste activiteit die ik deed voor Olijf als nieuwe vrijwilliger. Alhoewel, veel actie van mijn kant werd niet verwacht. Twee Olijf vrijwilligers hielden de presentatie en ik kon meeluisteren. Ik maakte uiteraard aantekeningen van welke informatie per slide werd verteld. Het is namelijk de bedoeling dat ik dit verhaal goed ken en binnenkort ook ga houden.
Vandaag stond het lesonderdeel ‘Patiëntperspectief’ op de agenda voor de Opleiding Oncologisch Verpleegkundige. In deze zogenoemde gastles 'komt een ervaringsdeskundige van een patiëntenorganisatie vertellen over zijn of haar ervaring met kanker. Tevens wordt uitleg geven over wat een patiëntenorganisatie kan betekenen voor patiënten en zorgprofessionals en krijgt de student gelegenheid tot het stellen van vragen’.
Olijf vrijwilligers Sandrien en Mirjam verzorgden vandaag de presentatie. Deze bestaat uit informatie over het ontstaan van Olijf, wat Olijf in de wereld van gynaecologische kanker allemaal doet voor vrouwen die ooit de diagnose kregen, voor hun dierbaren, richting zorgverleners, onderzoekers en politiek, en in welke dwarsverbanden zij zich roert.
Onderdeel van de presentatie is ook dat de vrijwilligers hun ervaringsverhaal delen. En zo’n verhaal hakt erin. De ‘studenten’ in de zaal gaven aan wel diverse klinische verhalen te kennen, de diagnoses en de behandelingen. Maar om nu de mens erachter te horen vertellen hoe zij dit allemaal heeft ervaren, welke enorme impact het heeft en wat er gebeurt na de diagnose, maakte heel veel indruk op hen.
In de ervaringsverhalen richting verpleegkundigen proberen we uiteraard iets mee te geven, iets wat deze verpleegkundigen mee terug kunnen nemen naar de werkvloer. Daarom worden de goede, maar ook minder prettige ervaringen met zorgverleners gedeeld. Ik zag dat dit ook deze keer weer geslaagd is, aangezien vanuit de groep werd genoemd dat het belangrijk blijft om, ondanks de werkdruk en protocollen, altijd de mens te blijven zien achter de patiënt.'
Door: Nathalie Bast-Koumans