Lees verder
Ze realiseert zich dat ze een behoorlijke dosis geluk heeft gehad. Vier jaar geleden ontdekte Cisca (68) per toeval dat er iets niet goed was. Ze had meer afscheiding dan normaal. “Omdat ik aan de vooravond stond van een urologische ingreep, besloot ik toch maar even naar de huisarts te gaan.” En dat was een wijs besluit, want Cisca had baarmoederkanker.
De urologische operatie stond gepland op een donderdag in juni en de vrijdag ervoor zat Cisca bij haar huisarts. “Ik dacht zelf aan een schimmelinfectie en wilde weten of dat invloed kon hebben op de operatie die ik moest ondergaan. Ik maakte eigenlijk dus een afspraak om mezelf gerust te stellen.” Haar huisarts wilde ook zekerheid en liet een spoedafspraak maken bij de gynaecoloog. Hoewel Cisca normaal alleen naar doktersafspraken ging, sloeg ze het aanbod van haar zus om mee te gaan dit keer niet af. De gynaecoloog zag op de echo die hij maandagmiddag maakte een verdikking in het baarmoederslijmvlies. De mini-curettage die hij gelijk uitvoerde mislukte; het deed te veel pijn. “Hij zou contact opnemen met de uroloog en zijn collega gynaecoloog vragen aansluitend te curetteren. Kon in één moeite door.”
Belafspraak
De operatie vond plaats en daarna vertelde de uroloog Cisca dat de operatie wat hem betreft was geslaagd en dat de gynaecoloog nog contact met haar zou opnemen. “Ik vond dat niet verontrustend, na veertien dagen was er een belafspraak ingepland.” Maar na een week al werd ze door de verpleegkundige gebeld om een afspraak te maken. “De gynaecoloog wilde me zien. Omdat het een probleemgebied was, dacht ik dat hij het over het slikken van hormonen wilde hebben.”
Tranen
De biopt die was genomen, bleek kwaadaardige cellen te bevatten. De gynaecoloog draaide er niet omheen en vertelde dat Cisca kanker had. “Ik schoot gelijk in de praktische modes en vroeg hoe de behandeling eruit zag.” Toen de gynaecoloog vroeg: ‘Kun je me teruggeven wat ik zojuist tegen je heb gezegd?’ drong het tot haar door en kwamen de tranen. Cisca had de meest agressieve vorm en moest snel worden geopereerd. Dat betekende hard aan haar conditie werken om goed de operatie in te gaan. Vier weken later werd ze de operatiekamer ingereden. De gynaecoloog wachtte haar op, pakte haar handen en zei: “Gaan we dit sámen doen?” De operatie verliep voorspoedig en Cisca kreeg goed nieuws: de kanker was weggehaald. “De gynaecoloog vertelde mij dat het uitzonderlijk was dat vrouwen deze vorm van kanker in een zo vroeg stadium ontdekken. Ik had dat te danken aan mijn urologische ingreep, anders had ik het misschien niet opgemerkt. Ik heb zo’n geluk gehad.”
EMDR-therapie
Het herstel van haar operatie duurde lang. Een complicatie maakte het er niet makkelijker op en Cisca bleef last houden van vermoeidheid. Op de site van Olijf las ze dat meer vrouwen daar last van hadden en dat stelde haar gerust. Ze bezocht een psycholoog die gespecialiseerd is in nazorg en had veel baat bij EMDR-therapie (een effectieve therapie om trauma's te verwerken). Ook creatieve workshops voor kankerpatiënten hielpen haar door te gaan. “Het was fijn gevoelens en ervaringen te delen met lotgenoten en creatief bezig te zijn. Maar na een tijdje vond ik dat het best goed met me ging en wilde ik door.”
Toekomst
Inmiddels is Cisca toegetreden tot het bestuur van Olijf en zit ze in de raad van toezicht van een woonzorginstelling. Haar toekomst ziet er wat haar betreft rooskleurig uit. “Ik was er op tijd bij en heb erger kunnen voorkomen. Soms realiseer ik me als ik in het park loop: vierenhalf jaar geleden dacht ik dat ik hier misschien wel nooit meer zou lopen. En gelukkig is dat niet waar.”
Cisca vertelde haar verhaal in november 2018. Er kunnen veranderingen in haar gezondheid zijn opgetreden.