De eerste dag van de bestraling staat Esther helder voor de geest. Tijdens de bestraling hoorde ze op de achtergrond: ‘It’s a beautiful day’ van U2. Esther voelde zich herboren. Alles was helder, ze voelde zich verlicht en sterk. En als klap op de vuurpijl ontmoette ze die avond haar grote liefde. Een mooi verhaal over een nieuw leven na kanker, dat zeker niet gemakkelijk is.
Esther is nog steeds onder de indruk van die dag. ‘Ik kreeg een tweede kans en ik zou hem pakken ook. Dat werd diezelfde avond beloond met een onvergetelijke ontmoeting met mijn vriend. Hij is de vader van een van mijn collega’s op de kinderopvang. Ze had via Facebook contact gelegd, en hij maakte een afspraak op het juiste moment.’
Stil leven
Het leven van Esther omschrijft ze als dat van een bejaarde. Het staat in schril contrast met haar oude zelf, met een drukke baan in de kinderopvang en een rijk sociaal leven. Maar ze is niet het type dat daarvan alleen de negatieve kant ziet. Integendeel. ‘Ik kan genieten van de stilte en van de verdieping in mijn vriendschappen. Sinds ik kanker heb gehad, zijn de gesprekken veranderd. Kunnen we het hebben over het "echte leven". Natuurlijk vind ik het jammer dat ik niet meer kan werken, maar ik heb vertrouwen dat er weer iets voor in de plaats komt.’
Onverwacht slecht nieuws
Twee jaar geleden kreeg Esther te maken met baarmoederkanker. Ze weet nog goed waar ze was toen ze het hoorde: in het washok van de kinderopvang. ‘Ik was net terug van vakantie en was druk bezig met mijn vakantieverhalen aan mijn collega’s toen ik werd gebeld. Het was de gynaecoloog met slecht nieuws. Ik zakte door mijn knieën, mijn wereld verging. Het was zo onverwacht. De gynaecoloog dacht aanvankelijk aan een vleesboom en dan krijg je te horen dat je kanker hebt. Ik dacht: ‘ik ga dood, mijn kinderen…’
Pittige operatie
Gelukkig duurde die gedachte niet lang. De arts zei meteen dat ze niet zou doodgaan. Ze moest wel meteen langskomen en de operatie was al gepland. De gynaecoloog legde uit dat de baarmoederkanker was uitgezaaid naar een eierstok, die verkleefd was aan de blinde darm. De andere eierstok zat vast aan de nier. En omdat Esther nogal hoestte, moest een scan uitsluiten dat er geen uitzaaiing was naar de longen. ‘Gelukkig was dat niet zo, ik had slechts een longontsteking. Maar de schrik zat er goed in!’ Uiteindelijk moest Esther urenlang onder het mes vanwege de verklevingen. De snijvlakken waren schoon, maar zaten niet zover van de tumor. Daarom adviseerde de gynaecoloog de behandeling aan te vullen met bestralingen. en chemokuren als Esther dat wilde.
Late bestralingsschade
‘Het bleef bij bestralingen na uitgebreide voorlichting over de voors en tegens van chemo. Die kuren zouden niet heel veel toevoegen, dus ik liet ze schieten en de arts was het ermee eens. Achteraf bezien ben ik heel blij met die keuze, want de operatie en de bestralingen waren al heftig genoeg. Ik kreeg behoorlijke bijwerkingen: buikpijn en flinke diaree. Late bestralingsschade zoals dat zo mooi heet. Helaas gaan deze klachten niet meer over en heb ik moeten stoppen met werken.’ Hoewel Esther goed wist waaraan ze begon met de bestralingen, zijn de effecten flink tegengevallen. ‘Mijn arts had alles verteld en ik heb alles opgeschreven, maar op dat moment telde maar één ding: overleven.’
Alle maskers vallen af
Esther is totaal veranderd, zegt ze zelf. ‘Ik was nooit zo bewust bezig met spiritualiteit, maar nu wel. Ik ben me zeer bewust van het mooie leven en de mensen om me heen. Na de operatie en tijdens de bestraling had ik elke dag wel een collega of vriendin om me heen. Ik ben nooit alleen geweest, en dan besef je hoe belangrijk contacten zijn. Ik vind het geweldig dat ik zulke lieve mensen om me heen heb, waaronder mijn kinderen, familie en vrienden. Zij zijn er altijd voor mij. Daar ben ik zo dankbaar voor.
Vanaf het begin ben ik heel open geweest over mijn ziekte. Soms kwamen er bij mensen ook gevoelens bij van ingrijpende gebeurtenissen in hun eigen leven of dat van familie of vrienden. Soms moest ik anderen troosten. En dat is prima. Het mooie van alles is dat je niets "op te houden" hebt. Alle maskers vallen af, en daardoor kun je eerlijke gesprekken voeren. Iets waar ik dankbaar voor ben.’
Met Esther en haar vriend gaat het prima. ‘We kennen elkaar net en moeten soms wel lachen om de bijzondere gesprekken die we voeren als gevolg van mijn vele toiletbezoek. Dan gaat het over ontlasting en hoe het eruit ziet. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Een mooie test voor een prille relatie, toch?
Esther vertelde haar verhaal in oktober 2020. Inmiddels kunnen er veranderingen zijn opgetreden in haar gezondheid.