Finnie (49): ‘Ik ben zo blij dat ik er op tijd bij was’

Toen ze tweeënhalf jaar geleden veel meer bloedverlies had tijdens de menstruatie dan anders, aarzelde Finnie geen moment en maakte een afspraak met de huisarts. “Het was niet normaal. Mijn menstruatie duurde langer en ik verloor meer bloed dan anders. De huisarts stuurde me door naar de gynaecoloog.” Dat is maar goed ook, want uiteindelijk kwam aan het licht dat Finnie baarmoeder- en eileiderkanker had.

Aanvankelijk was er geen paniek. De gynaecoloog had in juni weefsel weggenomen en na twee weken volgde de uitslag. “Ze had onrustige cellen geconstateerd en een poliep in de baarmoeder. Ze raadde aan om de baarmoeder te laten verwijderen. Maar haast was er niet.”

In september wordt Finnie geopereerd. De operatie verliep moeizaam; ze verloor veel bloed en er werd een uroloog bijgehaald. Toch was ze niet ongerust. “Ik dacht: ik ben nog hartstikke jong met mijn zesenveertig jaar, zo’n vaart zal het niet lopen. Op een onheilsbericht rekende ik niet.” Toch kwam die na twee weken: haar behandelend arts had slecht nieuws voor haar. “Vier dagen voor mijn zevenenveertigste verjaardag werd mij verteld dat ik een tumor in mijn baarmoeder en eileider had. Dat was schrikken. Want op het bloedverlies na, had ik geen klachten.” Het goede nieuws was dat er geen uitzaaiingen waren.

Tranen
Op de parkeerplaats kwamen de tranen, Finnie voelde zich verslagen. De behandelingen werden nu voortgezet in het UMCG. De gynaecoloog-oncoloog constateerde dat niet de hele eileider tijdens de operatie was verwijderd en dat er nog resten in haar buik waren achtergebleven die eruit moesten. “Dus binnen zes weken lag ik voor de tweede keer op de operatietafel. Ontzettend spannend vond ik het.” Het zag er goed uit en de chirurg had verder niets meer kunnen vinden. Wel kreeg Finnie preventief een aantal chemokuren. “Dat is me enorm meegevallen. Het ergste vond ik dat ik mijn haar verloor en een pruik moest dragen. Maar heel ziek ben ik van de kuren niet geweest. Aansluitend kreeg ik brachytherapie, dat houdt in dat ik inwendig werd bestraald.”

BRCA-gen
Finnie liet onderzoeken of ze eventueel gendrager was en het nieuws dat ze draagster van het BRCA1-gen (Breast Cancer), sloeg in als een bom. Ze had een risico van zestig tot tachtig procent om borstkanker te krijgen. Een operatie voor preventieve borstverwijdering plande ze in februari vorig jaar. “Maar ik kon het niet. De druk was te hoog, ik was er duidelijk nog niet klaar voor.” Vorig jaar september heeft ze toch haar borsten laten verwijderen en er is tijdens die operatie gelijk een reconstructie gedaan. Ondanks dat het verdrietig was haar toen nog gezonde borsten te laten verwijderen, is ze blij dat ze het heeft laten doen. “Ik ben inmiddels genezen verklaard en de angst dat de kanker in mijn borsten komt, heb ik nu niet meer. Dat geeft rust. Ik ben nog altijd blij dat ik er op tijd bij was en met mijn klachten naar de huisarts ben gegaan.”

Controles
Inmiddels heeft Finnie haar leventje weer opgepakt. Ze werkt met plezier parttime in het restaurant van een woonzorgcentrum en dat gaat goed. “Ik ben goed opgevangen door mijn collega’s en kon mijn werk na de operaties rustig opbouwen.” Elke drie maanden heeft ze controles bij de gynaecoloog en oncoloog. “Dat blijft elke keer weer spannend. Ik merk dat ik voor die tijd toch een beetje zenuwachtig ben.”

Finnie vertelde haar verhaal in april 2018. Er kunnen veranderingen in haar gezondheid zijn opgetreden.