Lees verder
Gien van den Bossche van Bemmel (54) heeft een aantal moeilijke jaren achter de rug. Haar vrouw en kinderen zijn de inspiratie om door te gaan en ze probeert te genieten van wat er wel toe doet in het leven. Muziek en uitgaan zijn haar grootste hobby’s.
Eigenlijk zat Gien niet op een lotgenotengroep te wachten, ze dacht dat contact met anderen confronterend zou zijn, somber en emotioneel en was daarom jarenlang slechts donateur van de Stichting Olijf. Tot ze vorig jaar haar goede vriendin Cato aan eierstokkanker verloor. Sta niet stil maar blijf dingen doen die je wilt doen, was Cato’s motto en zij was het die Gien aanspoorde om contact met Olijf op te nemen. Het motto geldt nu ook bij Gien thuis. Niets van wat ze gedacht had bleek waar, eenmaal actief in de werkgroepen Lotgenotencontact en Voorlichting heeft ze gemerkt dat het inspirerend is om met lotgenoten en mensen van Olijf contact te hebben. Ze voelt zich meer begrepen.
Baarmoederkanker
Ze was 32 jaar en had nog een kinderwens toen ze in 1996 de diagnose baarmoederkanker kreeg. ESS (Endometrium Stromacel Sarcoom, een bijzondere vorm van baarmoederkanker) is zeldzaam, er is geen protocol voor de behandeling en het is hormoongevoelig. Al twee weken na onderzoeken de uitslag vond de operatie plaats. Tussentijds had ze met een psycholoog een verplicht gesprek over haar kinderwens. Over wat moest gebeuren had ze geen keuze, haar baarmoeder en één eierstok werden verwijderd. Eentje, om niet meteen in de overgang te raken. Maandenlang herstel met complicaties en een spoedopname volgden.
Twee jaar later bleek ook de andere eierstok aangetast te zijn en werd deze alsnog verwijderd. Alles leek rustig toen Gien ruim twee jaar later opnieuw klachten kreeg. Een dikke buik, een ziek gevoel en veel pijn. Ze durfde niet meteen naar de dokter. Na onderzoek bleek dat er een tumor bij de vaginatop zat die tegen haar blaas drukte. Na weer een operatie en een lang verblijf in het AMC, kreeg ze het goede bericht dat ook deze tumor weg was.
Zwanger
Giens diepste wens was geweest om zelf een kindje te dragen en te baren, maar dat had de kanker haar ontnomen. Chantal raakte zwanger en in 2003 werd hun zoon geboren. Ze heeft het gevoel dat Chantal hem letterlijk aan haar geschonken heeft. Het gezin werd daarna uitgebreid met de geboorte van een mooie dochter.'
Kniertje
Gien en haar gezin probeerden hun leven op te pakken toen ze wederom een klap te verwerken kregen. Haar buik zat vol uitzaaiingen. Een debulkingoperatie, waarbij zoveel mogelijk tumorweefsel werd verwijderd, werd uitgevoerd. Wonder boven wonder lukte het de arts om de buikholte weer schoon te krijgen. Van haar collega’s van de brandweer, waar Gien inmiddels aan het werk was, kreeg ze een teddybeer. Deze noemden ze gekscherend Kniertje omdat de tumor die gevonden werd tegen haar nier groeide. Toen ze dachten dat alles achter de rug was, werd hun zoon ziek. Hij was toen nog geen vier 4 jaar oud. Na vele onderzoeken bleek dat hij kinderkanker had, een agressieve vorm van non-hodgkin. Alles op alles werd gezet om hem te genezen. In het ziekenhuis heeft Gien Kniertje aan hun zoon gegeven en tegen hem gezegd: ‘Kniertje heeft mij beter gemaakt en nu gaat hij jou ook helpen.’ Tot op de dag van vandaag is Kniertje in het leven van het gezin.
Lopende tijdbom
Jarenlang ging het goed. Tot in de zomer van 2016. Giens hardnekkige hoest bleef maar aanhouden. Een longontsteking werd uitgesloten en scans lieten zien dat op haar linkerlong een plek van anderhalve centimeter zat. Een operatie was te riskant. Er werd voor medicatie gekozen met elk half jaar een MRI-scan en een echo. Door de medicatie is ze de afgelopen tweeënhalf jaar stabiel. Recent kreeg ze van haar arts te horen dat de MRI-scans beperkt zouden worden tot één keer per jaar en dat ze weer een vertrouwensband met haar lichaam moest proberen op te bouwen. Omdat de tumor nog in haar lichaam zit vond ze dit in het begin best moeilijk, ze voelde zich een lopende tijdbom. Maar de laatste tijd gaat het goed. Ze heeft vertrouwen in de medicatie. Die doet zijn werk en ze wordt regelmatig gecontroleerd. En als er iets gevonden wordt dan is ze er op tijd bij.
Speciale band
Haar arts in het AMC is vorig jaar met pensioen gegaan. Dat vond ze best moeilijk, Gien was er al 20 jaar onder controle en had een vertrouwensband met hem opgebouwd. Hij was zeer betrokken bij het ziekteproces en heeft voordat hij ging stoppen met werken voor haar gezocht naar een andere dokter waarbij ze zich veilig zou voelen. En dat is gelukt, weliswaar in een ander ziekenhuis, maar de klik is er.
Yoga, mindfulness, fitness en tennis
In de tijd dat Gien nog het idee had dat ze een lopende tijdbom was, had ze de neiging om niet goed voor zichzelf en voor haar lichaam te zorgen. Ze voelde zich onbegrepen en liep met haar ziel onder de arm, haar eigenwaarde was ver weggezakt en ze schoof die gevoelens weg om niet te klagen. Yoga hielp om haar lichaam weer te ontdekken. En om te ontspannen. Een cursus mindfulness heeft haar vooral geleerd dat ook nare gevoelens er mogen zijn. Sinds vorig jaar is ze actief in een speciale fitness studio, om haar lichaam meer uitdaging te geven. Ze is erachter gekomen dat het menselijke lichaam best veel kan. Bij de studio kan ze ook tennissen, iets wat ze eigenlijk haar hele leven wilde doen maar nooit ging. Een win-win situatie dus.
Het verleden mag er zijn
Daarover praat het gezin vaak en verwerkt zo het verleden, ieder op zijn eigen manier. De kinderen zijn Giens inspiratie. Om zich nuttig te maken is ze actief betrokken bij de OR op hun scholen en verricht ze af en toe hand-en-spandiensten op festivals. Giens grootste hobby’s zijn muziek en uitgaan. Vooral festivals bezoeken geeft haar energie. En vergeet Paradiso niet, ze houdt van diverse muziekstijlen, van klassiek tot minimal techno en van industrial tot underground. Samen op stap met Chantal, concerten bezoeken, dansen, lekker eten en leuke dingen doen met de kinderen, dat is wat ze graag wil.
Gien heeft haar verhaal verteld voor het Olijfblad 1-2019, in maart 2019. Ondertussen kunnen er veranderingen in haar gezondheid zijn opgetreden.