Zwanger en onverklaarbare bloedingen? Wacht er niet mee en laat meteen een uitstrijkje maken. Dat is het advies van Maaike (33). Haar artsen hadden geen haast. Onterecht.
'Ik was zwanger en zo blij! Maar wat een mooie tijd had moeten worden, veranderde al snel in een nachtmerrie. Mijn ex ging bij me weg toen ik twee maanden zwanger was. Hij wou niks met mij of met de kleine te maken hebben... "Prima, dat kunnen we samen wel aan!", dacht ik.
Geen zorgen
In de derde maand begonnen de bloedingen. "Niks om je zorgen over te maken", zeiden ze in het ziekenhuis. "Maar laat 6 maanden na je bevalling voor de zekerheid toch maar een uitstrijkje maken."
Ik bleef last houden van de bloedingen, en ik kreeg elke keer hetzelfde te horen: "Geen zorgen, het ziet er goed uit. Als je kindje geboren is, laat je na een halfjaar een uitstrijkje maken."
Nierbekkenontsteking
Ik werd bang. Toen ik in het ziekenhuis lag met een nierbekkenontsteking, heb ik gevraagd om een uitstrijkje. Een paar dagen later kreeg ik het nieuws. Er waren onrustige cellen gevonden en er moesten biopten worden genomen. Dat werd de volgende dag meteen gedaan. De gynaecoloog zag direct dat het niet goed was. Een week later kwam de uitslag... baarmoederhalskanker. Ik werd doorgestuurd naar het AMC.
Mijn wereld stortte in omdat ik niet wist welk stadium baarmoederhalskanker ik had en of er uitzaaiingen waren. Er volgden een MRI, bloedonderzoeken, inwendige onderzoeken en een onderzoek onder narcose. Gelukkig zag het er goed uit. De tumor had stadium 1B1 die voor zover ze het konden zien niet was uitgezaaid.
Aan de chemo
Ik was 27 weken zwanger. Om de kleine langer te kunnen dragen ben ik aan de chemo gegaan. Dat viel erg mee. Ik was alleen heel moe en kaal geworden.
Na 36 weken en 2 dagen zwangerschap is mijn dochtertje gehaald. Ik kreeg een ruggenprik, zodat ik de bevalling kon meemaken. Ik heb mijn kindje maar 1 seconde kunnen zien omdat ze problemen had met opstarten. En ik moest meteen onder narcose. Baarmoeder, baarmoederhals, baarmoedermond, eileiders, lymfeklieren, steunweefsel: alles werd verwijderd behalve de eierstokken.
Meteen onder narcose
Zeven uur later werd ik wakker. Mij werd meteen verteld dat mijn dochter het goed deed, maar we mochten niet naar elkaar toe... Ik had 2 liter bloed verloren. Zij lag aan het infuus en kreeg sondevoeding. Maar toen het om half 10 in de avond beter met mij ging mocht ik haar toch zien. Tot half 1 's nachts heb ik heerlijk met haar geknuffeld. Na 6 dagen mochten wij naar huis. Toen begon het herstel én het lange wachten op de uitslag van het onderzoek naar uitzaaiingen in de lymfeklieren ...
Schoon
Na 14 dagen kreeg ik goed nieuws. De lymfeklierenwaren schoon en verdere behandeling was niet nodig! De kanker is helemaal weg. Ik ben nu nog aan het herstellen. Ik zal mijn dochter nooit een broertje of zusje kunnen geven, maar wij hebben elkaar en mijn dochter en ik zijn straks weer helemaal gezond! Ik hoop dat meer vrouwen die tijdens hun zwangerschap onverklaarbare bloedingen hebben, sneller een uitstrijkje krijgen om erger te voorkomen.'
Maaike schreef haar verhaal in mei 2019. Inmiddels kunnen er veranderingen zijn opgetreden in haar gezondheid.