Ervaring bij de Olijflijn van een vrijwilliger lotgenotencontact

Onlangs had onze vrijwilliger Judith een indrukwekkende en mooie ervaring als vrijwilliger lotgenotencontact bij de Olijflijn. Zij wil dit verhaal graag delen om aan anderen te laten zien hoe waardevol onze vrijwilligers zijn.

"Sinds juni 2018 mag ik mijzelf gelukkig prijzen als vrijwilliger bij stichting Olijf. Ik kwam met Olijf in aanraking omdat ik een goed platform zocht voor mijn ervaringsverhaal dat ik in december 2017 had geschreven. Mijn doel was om vrouwen, die net als ik met baarmoederhalskanker te maken hadden of hebben, te kunnen helpen en inspireren. Diezelfde week werd ik gebeld door Kristel (Hoogwout, onze voormalige vrijwilligerscoördinator). Haar tomeloze enthousiasme en passie voor deze prachtige stichting raakte me. Zonder er echt lang over na te denken zei ik 'ja' op haar vraag of ik meer zou willen betekenen als vrijwilliger.

Omdat ik door de late gevolgen van baarmoederhalskanker veel thuis zit, vertelde Kristel over de mogelijkheid om met vrouwen te praten die op zoek zijn naar een luisterend oor van een lotgenoot. Dit kon ik gewoon thuis op de bank doen. Ik was gelijk enthousiast en zo werd ik onderdeel van de telefonisch lotgenotencontactgroep: de Olijflijn.

Sommige gesprekken blijven je bij
In deze ruim anderhalf jaar heb ik mooie, inspirerende, verdrietige, bijzondere en soms heftige gesprekken mogen voeren met lotgenoten. Sommige gesprekken zijn van korte duur. Een korte vraag of iemand die graag wil spreken met iemand die ervaring heeft met een andere vorm van gynaecologische kanker. In dit laatste geval sturen we een mail naar onze telefooncollega's die wel bekend zijn met deze vorm van kanker, zodat één van hen contact op kan nemen met de persoon in kwestie.

Sommige gesprekken blijven je altijd bij. Zo ook het gesprek van afgelopen week met een jonge vrouw van eind twintig. Zij belde als naaste. Haar moeder had vijf jaar geleden de diagnose eierstokkanker gekregen. De behandelingen hadden geholpen, maar helaas bleek nu dat de kanker terug was gekomen en er waren ook uitzaaiingen geconstateerd. Normaal gesproken geef ik vrij snel aan dat dit buiten mijn expertise ligt en dat ik op zoek zal gaan naar een collega die hier meer van weet, maar ze kon niet stoppen met praten.

Ik liet haar haar verhaal doen. Ze was zo bang om haar moeder te verliezen: 'Zij is mijn leven en andersom!'. Ik hoorde de paniek en de onmacht in haar stem en dat raakte me diep. Ze voelde zich niet gehoord door de artsen in het ziekenhuis en ze wist niet wat ze nu moesten doen. In het ziekenhuis blijven waar ze geen vertrouwen in hadden? Maar naar welk ziekenhuis moet je dan gaan en welke arts is gespecialiseerd in deze vorm van kanker? Wat betekenen woorden als HIPEC? Ze begrepen de uitleg van de artsen ook niet. Teveel moeilijke woorden. En er was al zoveel mis gegaan.

Ik luisterde, stelde soms een vraag en gaf haar het advies om medische vragen bij Dr. Cor de Kroon, gynaecoloog-oncoloog in het Leids UMC, neer te leggen via de website Kanker.nl. Ik vertelde haar hoe ze de juiste pagina kon vinden. Ook vertelde ik haar dat ik een mail kon sturen naar mijn collega's die ervaring hebben met eierstokkanker. Ze bedankte me meerdere keren en viel toen stil. Vervolgens zei ze: "Weet je dat jij de eerste bent die echt naar me heeft geluisterd?". Het ontroerde me en ik besefte hoe belangrijk het werk van Olijf is.

Ook tegen haar zei ik dat ik mijn best zou doen om haar zo spoedig mogelijk in contact te brengen met een collega-vrijwilliger. Ze vertelde dat ze de volgende dag een afspraak in het ziekenhuis had. De hoofdbehandelaar zou het plan van aanpak bespreken en ze wilde graag tips van mijn collega hoe ze dit gesprek het beste kon voeren en wat voor vragen ze kon stellen. Ze hoopte dat ze vóór dit gesprek gebeld kon worden. Ik hoopte het ook, maar kon haar niks beloven.

Samen staan we sterk
Waarom dit gesprek mij mede altijd bij zal blijven, is vanwege de prachtige samenwerking met mijn collega Linda. Zoals ik de belster had beloofd, stuurde ik direct een mail naar mijn collega's met een uitgebreid verslag van het gesprek. Gespannen checkte ik die avond mijn mail. Ik hoopte zo dat het zou lukken om haar in contact te brengen vóór haar gesprek in het ziekenhuis de volgende middag!

Diezelfde avond kwam het verlossende mailbericht van Linda. Zij wilde contact met haar opnemen en bleek ook nog in staat om haar voor het bezoek in het ziekenhuis te bellen. Ik heb heerlijk geslapen die nacht wetende dat zij nog meer gehoord en geholpen zou worden.

De volgende dag ontving ik een mail van Linda. Ze hadden een uitgebreid gesprek gehad. Het bijzondere was dat Linda dezelfde vorm eierstokkanker, door een BCRA-mutatie, én ervaring met HIPEC bleek te hebben als de moeder. Ze heeft vragen kunnen beantwoorden en ze hebben samen het ziekenhuisgesprek kunnen voorbereiden, waardoor ze met een goed gevoel het gesprek in ging. Ze voelde zich voor de tweede keer gehoord.

Luisterend oor
Wat hebben we mooi werk! Samen kunnen we zoveel betekenen voor veel vrouwen die een herkenbare moeilijke tijd doormaken, bijvoorbeeld door een luisterend oor te bieden. Ik hoop nog lang te mogen samenwerken met mijn mede-vrijwilligers van lotgenotencontact. Allemaal powervrouwen, stuk voor stuk!"