Na 2 jaar corona was Olijf weer aanwezig bij de jaarlijkse cursusdagen voor gynaecologische oncologie. Dit jaar togen Kim, Lenneke, Rachelle en Arlette naar Maastricht. Ze zaten bij de lezingen en namen deel aan de casusbesprekingen. Ook was er op de vrijdag ruimte voor Olijf. Voor Lenneke en Rachelle was het de eerste keer. Lenneke en Arlette vertellen er hieronder over.
Op 26 en 27 januari was Olijf weer aanwezig op de cursusdagen voor gynaecologische oncologie (SCEM/WOG) in Maastricht.
Sinds een aantal jaren is Olijf te gast op deze tweedaagse scholingscursus. De deelnemende gynaecologen en AIO’S (artsen in opleiding) uit verschillende ziekenhuizen uit het hele land krijgen deze dagen veel interessante informatie over (nieuwe) inzichten, behandelmethoden en onderzoeken.
De deelnemers gaan ook zelf aan de slag met casuïstiek. In kleine groepjes gaan ze uiteen om een casus te bespreken. Tijdens het bespreken van de casussen heeft Olijf de gelegenheid om inbreng te hebben vanuit het perspectief van de patiënten.
Op de eerste dag ben ik samen met Kim aanwezig. Nadat we eerst In de ‘wandelgang’ een mooie foldertafel ingericht hebben, begeven we ons naar de plenaire zaal waar de lezingen gegeven worden. De voorzitter van de WOG scholingsdagen, Katja Gaarenstroom, benoemt het belang van Olijf al direct in de openingsspeech en spoort eenieder aan toch vooral een kijkje te nemen bij onze foldertafel.
Na een aantal interessante lezingen gaan we in verschillende groepjes uiteen voor de casusbesprekingen. Vandaag staan baarmoederkanker en baarmoederhalskanker op het programma. Er zijn zes groepen en Kim en ik zijn ieder aanwezig in twee van de groepen.
Kim is vaker aanwezig geweest bij de WOG. Voor mij is het de eerste keer. Ik vind het best spannend. Hoe gaat dat? Wat kan ik inbrengen? Welke vraag is relevant voor de patiënten?
Een voorbeeld van een van de vragen die ik stel gaat over kwaliteit van leven. Als gesproken wordt over verlenging van het leven bij een bepaalde behandeling, zeg ik dat de patiënt het wellicht ook wil hebben over kwaliteit van leven. En doen artsen dat ook?
Er waren twee opvallende momenten tijdens de groepsbesprekingen:
- Een jonge AIO Gynaecologie uit een ziekenhuis dat veel contact heeft met Olijf, heeft nog nooit van ons gehoord. Er is dus nog werk aan de winkel. Daarom is onze aanwezigheid bij deze scholingen zo belangrijk.
- Een ander, deze keer mooi, moment was de reactie van een oudere gynaecoloog die na een vraag vanuit Olijf zei: “We zijn zo blij met jullie. Want jullie zijn onze patiënten. Naar jullie moeten we luisteren”.
Daar doen we het voor.
Op vrijdag gaat het programma verder in een hoog tempo: lezingen over de verschillende soorten gynaecologische kanker, de diagnose en behandelingen. Vandaag staan vulvakanker en eierstokkanker centraal. Niet de fijnste plaatjes, wel goed dat duidelijk besproken wordt waar de dokters op moeten letten. In de casusbespreking merk ik dat in mijn groep seksualiteit goed aan bod komt. Ik noem nog dat ze ook wat breder mogen praten over activiteiten die anders kunnen worden, zoals fietsen. Ik hoor van Rachelle dat seksualiteit niet apart is genoemd in de andere groep waar we bij zitten. Ook hier zijn dus nog grote verschillen en is er werk aan de winkel.
Net voor de lunch is Olijf aan de beurt. We geven eerst een korte introductie hoe we ontstaan zijn en wat we doen. Daarna volgen plaatjes met fasen in de behandeling en wanneer Olijf iets kan betekenen voor vrouwen die zij op het spreekuur zien. Waar niet altijd aan wordt gedacht, is dat dit meteen bij de diagnose begint. Niet iedereen wil even veel weten, maar na de eerste schrik is lotgenotencontact en goede informatie van groot belang voor die vrouwen die ernaar op zoek gaan.
Dit is een mooie gelegenheid om even alles wat we doen te pitchen: van lotgenotencontact tot informatie voor lotgenoten, van iets doen voor een lotgenoot -zoals het buddyproject- tot ervaringen delen met zorgprofessionals in allerlei projecten van preventie tot en met de laatste levensfase. En cursussen zoals deze. We staan bewust even stil bij samen beslissen en dat iedereen daar eigen wensen in heeft. Daarnaast benoemen we hoe belangrijk het is om vanaf het begin aandacht te hebben voor (late) gevolgen en daarvoor goed te verwijzen. En we noemen onze steeds beter wordende website, met de pagina over seksualiteit als voorbeeld.
In de lunch spreken we met een aantal aanwezigen en horen we terug dat ons commentaar op onderzoeksvoorstellen van een paar jaar geleden nog steeds relevant is. Hoe noem je het bijvoorbeeld als iemand 5 jaar schoon is van eierstokkanker? Olijf meelezers vonden ‘overlever’ toen niet zo prettig klinken. We gaven aan dat je misschien beter noemt hoe het is: ‘5-jaar kankervrij’. Dat is ook voor een onderzoek passender, want hoe noem je die vrouwen als het toch nog terug komt? Het zijn misschien kleine opmerkingen, maar wel van groot belang voor hoe er naar de patiënt in een onderzoek wordt gekeken.
Al met al twee intense dagen om met veel voldoening op terug te kijken.
Door: Lenneke de Mooij en Arlette van der Kolk