Lees verder
‘In oktober van 2016 voelde ik me wat grieperig, maar ik zat midden in een verhuizing en dacht dat het wel weer over zou gaan. Een paar weken later was ik steeds sneller buiten adem en had ik het idee dat het niet zomaar zou overgaan.
Ik ben naar de huisarts gegaan en die dacht aan een luchtweginfectie. Ik kreeg hiervoor antibiotica. Na een week ben ik terug gegaan, omdat er geen verbetering was en heb ik een andere antibiotica gekregen. Ook dat hielp niet. De huisarts heeft me toen met spoed doorverwezen voor een röntgenfoto en ook diezelfde dag nog naar de longarts.
Uit de foto bleek dat er vocht achter mijn longen zat, dus ik kreeg nogmaals antibiotica en deze keer ook Prednison. Dit gaf wel iets verbetering maar niet veel. Omdat er nog steeds maar weinig verbetering merkbaar was, kreeg ik een CT-scan. Daar zagen ze dat er ook vocht in mijn buik zat. Een tweede CT-scan volgde, deze keer ook van mijn buik. En dan kom je voor de uitslag en krijg je van de longarts te horen dat je eierstokkanker hebt ... een hele rare gewaarwording.
Achtbaan
Daarna werd het een dolle rit in een achtbaan. Ik werd direct doorgestuurd naar gynaecoloog en oncoloog en voor je het weet zit je aan een infuus met chemo. Ik heb 4 kuren gehad. Daarna ben ik geopereerd: mijn eierstokken, baarmoeder en een deel van het buikschort zijn verwijderd. Na de operatie kreeg ik nog eens twee chemokuren. De oncoloog had nog één kuur willen doen, maar doordat mijn magnesium zo laag was en de markers (CA125) normaal waren hebben we besloten dit niet te doen. Ik was op dat moment dus beter.
Weer terug
In september 2017 ben ik voor mijn eerste controle geweest. De kanker bleek alweer terug te zijn… Gelukkig had ik nog geen klachten. De oncoloog en ik hebben toen samen besloten dat we zouden wachten op symptomen, omdat ik me nog zo ontzettend goed voelde. En ik heb in die paar maanden nog veel leuke dingen gedaan, zoals een tripje naar Ecuador! Maar eind november kwamen de klachten: er bleek weer vocht in mijn buik en achter mijn longen te zitten.
Het vocht heb ik een aantal keren laten verwijderen, zowel uit mijn buik als vanachter mijn longen. Met name dat laatste geeft zo ontzettend veel opluchting! En ik ben dus ook weer aan de chemo. De eerste 2 maanden zijn inmiddels achter de rug en gisteren ben ik toch begonnen met mijn derde kuur.
Dat laatste was nog erg spannend, omdat het er naar uitzag dat de chemo niet zoveel deed. Na de eerste kuur waren de markers gestegen en na de tweede kuur kwam ik toch terug met klachten over vocht in de buik en achter de longen. De resultaten van mijn bloedonderzoek waren echter niet op tijd binnen, maar zowel de oncoloog als ik hadden het idee dat de chemo niet zoveel deed. We hebben toen afgesproken niet door te gaan met de chemo en alles even te laten bezinken.
Een week later hadden we een vervolggesprek. Toen bleek dat de marker toch drastisch was gedaald en gisteren dus weer chemo gehad! Ik zei nog tegen mijn zus na afloop van het gesprek: Wie had er nou ooit gedacht dat je zo blij zou zijn omdat je weer aan de chemo mag?! Het blijven dus spannende tijden!’
Bianca heeft haar verhaal zelf geschreven en verstuurd naar Olijf in februari 2018. Zij is overleden in oktober 2018.