Sonja (57): 'Genieten staat echt op nummer 1.'

Sonja kreeg in april 2023 klachten aan haar linkerbeen. Een zeurend gevoel. De huisarts dacht in eerste instantie aan een trombosebeen, maar er was niks te zien aan haar vaten tijdens het Duplex-onderzoek. Sonja voelde zich verder ook prima. De huisarts kwam er niet uit en gaf haar het advies om terug te komen als haar klachten erger werden.

Foto: "Natuurpark Oosterschelde, Zeelands trots".

Krampen in haar been door eierstokkanker
‘Ik ben een paar keer terug geweest naar de huisarts, maar steeds werd er geen verklaring voor mijn klachten gevonden.” In oktober kreeg Sonja zulke krampen in haar been dat ze er niet van kon slapen. Ze kreeg weer een Duplex-onderzoek en toen werd er een flinke massa in haar buik ontdekt. “Het is daarna heel snel gegaan. Ik kreeg een echo en zag de zorgelijke blik van de echografist. Daarna heb ik thuis in mijn dossier gekeken en dacht ik ‘nu is het gebeurd’. Ik heb die avond de testamenten van zolder gehaald. Die nacht sliep ik amper, vooral door de onzekerheid. De volgende dag was de afspraak met de gynaecoloog. Die beaamde dat er een tumor zat. Het leek in eerste instantie goedaardig.” Sonja had weinig klachten verder. “Na het bloedprikken en een scan, werd er tijdens een ingreep een biopt genomen. Toen kwam toch de bevestiging dat het om eierstokkanker ging.”

Chemotherapie en een grote operatie
Sonja werd doorverwezen naar het Erasmus MC en daar werd de scan opnieuw beoordeeld. “In het Erasmus MC zagen ze toch uitzaaiingen in een paar klieren. Daardoor ging ik van stadium 3 naar stadium 4.” Er volgde een intensieve behandeling. “Ik begon al snel met chemotherapie en dat deed goed zijn werk. In februari 2024 werd ik geopereerd. Het was een lange operatie, waarbij veel kleine tumoren weggehaald werden. De kanker was erg uitgebreid in de buik.” Ondanks de zwaarte van de operatie, herstelde Sonja snel. “Ik had een goede conditie voordat ik de operatie inging. Na de operatie ging de chemotherapie verder. Met het blote oog was er geen ziekte meer zichtbaar. Wel werd ik getest op een HRD-tumor, deze uitslag was twijfelachtig, maar ik kreeg het voordeel van de twijfel, waardoor ik kon starten met PARP-remmers.” Daar had Sonja veel bijwerkingen van, maar het gaf haar ook hoop dat de ziekte weg  zou blijven.

Stijging van tumormarkers
Tijdens een controle bleek dat haar tumormarkers weer stegen. “De artsen kozen voor een afwachtend beleid. Een tweede debulking-operatie werd afgeraden, want er was geen mogelijkheid dat alle kanker dan verwijderd kon worden. Daarom beginnen ze niet aan een nieuwe operatie. Als ik klachten kreeg, dan moest ik aan de bel trekken.” Tijdens een vakantie werd Sonja kortademig. Ze wilde een second opinion in het Antoni van Leeuwenhoek. Daar gaven de artsen hetzelfde advies als haar eigen ziekenhuis. Sonja kreeg een longpunctie waarbij er 1,5 liter vocht uit haar linkerlong werd gehaald. Kort daarna begon ze aan een nieuwe ronde chemotherapie. “Daar heb ik relatief weinig last van gehad.”

Onzekere toekomst
Na drie kuren werd er een nieuwe CT-scan gemaakt. Er werd geen ziekte gezien en haar tumormarkers gingen omlaag. Het zag er positief uit. Helaas bleek later dat de kanker toch toenam tijdens de chemotherapie. Sonja was resistent geworden tegen de chemokuren. “Dat had ik nooit gedacht.” Ze kwam in het ziekenhuis in Leuven terecht, want daar liepen een aantal studies waar ze mogelijk aan mee kon doen. “Ik heb op korte termijn screeningsafspraken. Als ik die goed doorloop, dan kan ik aan een studie meedoen.” Er bestaat ook nog een kans dat ze mee kan doen aan een studie in haar eigen ziekenhuis, maar deze staat op dit moment on-hold. “Ik vind het spannend, maar ik ga ervoor.”

De toekomst is voor Sonja onzeker. “De prognose is niet goed. Zolang ik me goed voel, blijf ik positief en pak ik alles aan. Mijn partner en ik hebben, soms samen met de kinderen, de afgelopen tijd fantastische reizen gemaakt. Genieten staat echt op nummer 1. We gaan regelmatig op stap en bouwen een feestje waar mogelijk. Ook de wekelijkse spinninglessen sla ik niet graag over. Zo blijf ik werken aan mijn conditie en het is ook heel gezellig.” Sonja kan dit door haar drive. “Mijn ziekte is geen vijf minuten uit mijn gedachten, maar ik ben van mezelf positief en veerkrachtig. Ik kijk naar wat er mogelijk is. Maar ik ben me er van bewust dat dit kan, omdat ik me nu goed voel.” 

Neem klachten aan je been serieus
Uiteraard denkt Sonja nog weleens terug aan het begin van het traject. “Bij mij heeft het te lang geduurd. Ik heb aan de huisarts gevraagd ‘wat als’. Maar dat zullen we nooit weten. Ik ben al heel blij als ik met mijn verhaal een persoon help. Neem klachten echt serieus.”

Sonja vertelde haar verhaal in oktober 2025. Inmiddels kunnen er veranderingen in haar gezondheid zijn opgetreden.

Ervaringsverhalen zijn persoonlijk en kunnen al even geleden zijn verteld. Behandelingen kunnen intussen zijn veranderd.