"Ik was aan het werk in mijn klas en zag op mijn telefoon dat mijn huisarts belde. Een paar weken terug had ik een uitstrijkje laten maken. Ik trok me terug op een kantoor en nam de telefoon op. Mijn huisarts vertelde mij dat ik diezelfde middag nog werd verwacht op het spreekuur. In tranen heb ik mijn man opgebeld en later die middag hoorden we dat de uitslag niet veel goeds voorspelde.
Baarmoederhalskanker
Een paar dagen later werd dat bevestigd tijdens een inwendig onderzoek in het ziekenhuis. Stukjes weefsel werden weggehaald en opgestuurd. Ik kan me nog goed herinneren dat ik tijdens de uitslag van het weefselonderzoek als verdoofd heb zitten luisteren. Baarmoederhalskanker hoorde ik steeds maar weer. Ik werd doorverwezen naar het Radboud ziekenhuis in Nijmegen. Ik kwam misschien nog in aanmerking voor een radicale trachelectomie. Een operatie waarbij de artsen de baarmoederhals verwijderen. Op deze manier zou mijn baarmoeder gespaard worden en stond de weg naar het krijgen van kinderen nog open. Na een MRI en een inwendig onderzoek onder narcose waren mijn artsen nog vrij positief gestemd. De trachelectomie werd ingepland en ik had het gevoel dat ik weer een en ander onder controle had.
Tijdens de operatie werd duidelijk dat de kanker verder zat dan de artsen in eerste instantie hadden verwacht. Mijn baarmoederhals en 23 lymfeklieren werden weggehaald. Gelukkig bleek dat er geen uitzaaiingen waren maar de marges bij de snijranden waren onvoldoende en een aantal weken later werd mijn baarmoeder alsnog verwijderd.
Draad oppakken
Het was moeilijk om de draad weer op te pakken. Ik moest leren omgaan met het idee dat wij nooit kinderen zouden krijgen. Daarnaast had ik last van lymfoedeem en alles wat ik had meegemaakt moest een plek krijgen. De gesprekken met een oncologisch verpleegkundige van Care for Cancer en het volgen van emdr-therapie hebben mij daarbij geholpen. Beetje bij beetje kon ik de draad oppakken en weer genieten van alle dingen om mij heen.
Tweede keer
In januari 2018, een week na mijn controle, kreeg ik een bloeding. Ik stelde mezelf gerust en zocht er niet meteen iets ergs achter. Ik was immers vorige week nog op controle geweest. Een maand later gebeurde hetzelfde, een tweede bloeding. De alarmbellen gingen rinkelen en een paar dagen later lag ik weer in de stoel bij mijn gynaecoloog. Er was een verdikking te zien die de bloeding veroorzaakte. Na allerlei onderzoeken bleek er links bovenop mijn vaginawand een tumor te zitten van dezelfde kankercellen als de eerste keer. De baarmoederhalskanker was terug.
Wereld draait door
Een behandelplan werd gemaakt en op mijn 38e verjaardag startte ik met de eerste chemokuur en uitwendige bestraling. De chemo's en bestralingen waren slopend. Daarnaast stond al het eten mij tegen. Alle aandacht van vrienden, familie en collega's was hartverwarmend, maar toch had ik het gevoel dat de hele wereld om mij heen door draaide en ik een afslag had genomen om deze klus te klaren. De rest van de tumor werd door middel van een zware buikoperatie succesvol verwijderd. Na een paar weken kreeg ik de bevestiging dat ze de tumor volledig hadden kunnen verwijderen en dat ik kankervrij was, geweldig nieuws.
Trots
Voor het herstel heb ik hard gewerkt want op de planning stond een droomreis naar Canada. Een hele uitdaging waar ik me al die maanden tijdens de behandelingen aan vast kon houden. Door gezond te eten en rustig meer te bewegen, had ik na drie maanden voldoende conditie opgebouwd om de bergwandelingen te kunnen maken. Het heeft heel wat zweet en tranen gekost om boven op de berg te komen, maar wat was ik enorm trots op mezelf toen ik daarboven stond.
Toekomst
Tijdens mijn behandeling is er wel eens door mijn hoofd geschoten dat ik dit niet ging overleven. Ik prijs me enorm gelukkig dat ik de tijd krijg om samen met mijn man verder van het leven te mogen genieten. Ik zie ook in dat ik een hoop geluk heb gehad en de kans krijg om nog heel veel leuke dingen te doen. Die kans pak ik met beide handen aan. Het vertrouwen moet nog groeien, maar uit ervaring weet ik dat dat met de tijd echt wel komt.
Ik houd me vast aan mijn motto: Dream it, Believe it, Achieve it."
Lees ook de blog van Bianca op kanker.nl >>
Bianca vertelde haar verhaal in maart 2019. Er kunnen veranderingen in haar gezondheid zijn opgetreden.