Lees verder
Baarmoederhalskanker op je 66ste. Jaarlijks krijgen 300 vrouwen van Corry haar leeftijd ermee te maken. Het treft niet alleen jonge vrouwen. Daarom wil Corry haar verhaal graag vertellen.
Corry is, zoals ze zelf zegt, een kat met zeven levens. Tien jaar geleden kreeg ze borstkanker. Na een heftige behandeling was ze genezen. Nuchter als ze is, beschouwde Corry de zaak als afgedaan. Ze dacht er niet meer aan. Maar anderhalf jaar geleden kreeg ze een kleine bloeding.
Uitzonderlijke situatie
‘Ik nam dat niet serieus. Een paar weken later kreeg ik echter weer een bloeding, en daarna drie dagen lang een forse bloeding. Toen dacht ik: “Dit klopt niet als je 66 bent.” Ik keek op internet en las dat het een ontsteking kon zijn, maar ik zag ook dat het verstandig was om een uitstrijkje te maken. Ik dacht nog steeds dat dit niet van toepassing was op mijn situatie, maar belde toch met de huisarts. Die wilde een uitstrijkje maken, maar dat lukte niet. Ik bloedde te erg. Hoewel de huisarts niet ongerust was, stuurde ze mij door naar de gynaecoloog. Ik kon pas na drie weken terecht. De gynaecoloog zei al snel dat het niet goed was, en nam een biopt was onder een roesje. Snel daarna kreeg ik de bevestiging dat het baarmoederhalskanker was. Jaarlijks krijgen 300 vrouwen op mijn leeftijd hiermee te maken. Vanwege die uitzonderlijke situatie werd ik naar een academisch ziekenhuis gestuurd voor aanvullend onderzoek.’
Michelin-vrouwtje
‘De dokter had goed en slecht nieuws. Het slechte nieuws was dat ik een gezwel van 5,5 centimeter had, het goede nieuws dat de kanker niet was uitgezaaid. Mijn man en ik waren enorm opgelucht. We hadden het traject met de borstkanker samen doorstaan, en we zouden dit ook samen overwinnen. De arts waarschuwde ons voor een hele zware behandeling. Ik hoefde niet onder het mes, maar kreeg wel zeven weken lang elke werkdag bestraling en vijf keer eenmaal per week een chemo. Plus twee inwendige bestralingen. Maar goed ik niet wist hoe dat in de praktijk zou uitpakken. Ik moest veel water drinken voor de bestralingen. Met een blaas die op knappen stond waren die behandelingen zwaar. Nog erger waren de chemo’s. Die duurden acht uur. Met al het vocht dat ik kreeg toegediend, zag ik eruit als een Michelin-vrouwtje. Het kostte mij twee dagen om al dat vocht uit te plassen. Na de derde chemo kreeg ik hoge koorts. En dan de inwendige bestralingen. Het leek alsof ik in een science fiction-film terecht was gekomen. Een soort operatie, met zes artsen om mij heen in blauwe jassen, vastgemaakt aan allerlei apparatuur. Er werden allerlei dingen in mij gestopt voor een bestraling van ongeveer vijftien minuten. Daarna met allerlei staken in mijn lijf terug naar mijn kamer, een nacht rustig blijven liggen en volgde de dag erna de tweede bestraling.’
Dankbaar
‘Ik leverde veel in, viel zeven kilo af. Maar nu, een halfjaar later, ben ik weer de oude. Ik merk niets meer van die zware behandeling. Mijn man is net zo verbaasd als ik.
Ik ben niet bang dat de kanker terugkomt. Het hele voorval heeft me eerder gesterkt. Kennelijk krijg ik makkelijker kanker dan een ander, maar ik genees er ook van. Ik ben heel dankbaar dat ik er zo goed van ben afgekomen, en dat mijn lichaam me heeft gewaarschuwd. Dat is ook de boodschap die ik heb voor andere vrouwen van mijn leeftijd. Luister naar je lijf. Voelt iets dat niet goed, ga dan naar de dokter. Juist als er iets gebeurt waarvan je denkt dat het eigenlijk niet kan, zoals baarmoederhalskanker op oudere leeftijd.’
Corry vertelde haar verhaal in mei 2021. Inmiddels kunnen er veranderingen zijn opgetreden in haar gezondheid.