Danielle was pas 26 jaar toen ze rare klachten kreeg. De huisarts gaf haar antibiotica mee. Maar de klachten bleven. Daniëlle werd doorgestuurd naar de gynaecoloog, waar uiteindelijk bleek dat ze eierstokkanker had. Een zwaar traject van behandelingen volgde.
“Ik was 26 jaar en had een dochtertje van net 1,5 jaar toen ik rare klachten kreeg. Ik moest nogal vaak plassen en had last van menstruatieachtige buikpijn. Ik liet me testen op blaasontsteking, er was niet veel te zien volgens de huisarts, maar ik kreeg toch antibiotica.
Helaas bleven mijn klachten hetzelfde en ook de vermoeidheid werd erger. Daarnaast kreeg mijn menstruatie een vreemde kleur, maar ik dacht dat dit erbij hoorde als je net moeder bent. Ik had ook af en toe echt pijn aan mijn eierstok, heel raar!
Klachten bleven
Omdat de klachten bleven ging ik terug naar de huisarts. Ze wilde me naar huis sturen met weer medicijnen, maar ik stond erop dat ik een echo kreeg in het ziekenhuis. Ik werd doorverwezen naar de gynaecoloog, die me vertelde dat ik een cyste had op mijn eierstok zo groot als een sinaasappel. Volgens haar was dat geen probleem en kon ze deze weg laten halen als ik dat wilde. ‘Nou, heel graag’, zei ik. Ik was vooral verbaasd dat ze zo’n cyste soms gewoon laten zitten.
Ik onderging een kijkoperatie en de cyste werd verwijderd. Na 7 dagen kreeg ik een telefoontje van het ziekenhuis. Of ik wilde langskomen voor de uitslag en of ik iemand wilde meebrengen. Helaas was er niemand op dat moment in de gelegenheid om mee te gaan, dus ging ik alleen.
Eierstokkanker
De gynaecoloog vertelde me direct dat ze slecht nieuws had: ik had namelijk eierstokkanker. Omdat de CA125 waarde gewoon goed was, had ze hier nooit aan gedacht. Het was ook nog graad 3 -een agressieve vorm- die moest worden behandeld met chemo. Maar eerst zou ik nog een debulking operatie krijgen, waarbij baarmoeder en eierstok eruit zouden worden gehaald.
Na de grote operatie kreeg ik gelukkig te horen dat er geen uitzaaiingen waren gevonden. Maar voor de zekerheid en vanwege de agressieve vorm kreeg ik dus nog 6 chemo's.
Dankbaar
Nu 10 jaar later ben ik blij en dankbaar dat ik er nog ben voor mijn dochter. Ik besef ook dat ik geluk heb gehad. De tijd na de behandeling was zwaar, vooral het omgaan met de angst en onzekerheid. Ik heb nu mijn laatste jaarlijkse controle gehad. Dat voelt nog steeds dubbel en raar, maar ik ben gelukkig altijd welkom bij mijn gynaecoloog.
Ik vind het jammer dat er voor deze vorm van kanker bij jonge vrouwen zo weinig aandacht is. Ik was 26 en ik ken jonge vrouwen van in de 20 die het helaas niet hebben gered. Kanker overwin je niet, maar kanker overleef je!”