Lees verder
Toen Jolanda een cyste op haar linker eierstok liet verwijderen bleek dit eierstokkanker te zijn. Gelukkig in een vroeg stadium, maar ze werd direct teruggegooid naar de herinneringen aan het ziekte- en stervensproces van haar moeder.
“In december 2020 had ik een zwaar gevoel in mijn onderbuik. Aangezien mijn moeder 11 jaar geleden gestorven is aan de gevolgen van eierstokkanker, ben ik altijd heel alert op mijn lichaam en vertrouwde ik het niet. Ik heb vrijwel meteen een afspraak gemaakt bij mijn gynaecoloog om een echo te laten maken.
De gynaecoloog zag op de echo een cyste van 10 cm doorsnede aan mijn linker eierstok. De cyste zag er wat onrustig uit en het vermoeden was dat het een borderline-cyste zou zijn. Dat kan goedaardig of kwaadaardig zijn.
Toch kwaadaardig
Na enkele weken was de cyste nog niet geslonken. De gynaecoloog besloot om hem via een kijkoperatie te verwijderen, samen met de linker eierstok. In januari 2021 vond de ingreep plaats. De ingreep was geslaagd, daarna moest ik wachten op de uitslag van het weefselonderzoek.
Helaas was de uitslag niet goed. De cyste bleek kwaadaardig te zijn en ik kreeg de diagnose eierstokkanker, in een vroeg stadium. We besloten om uit voorzorg ook mijn rechter eierstok, baarmoeder, lymfeklieren in de buik en vetschort te verwijderen. Een forse operatie dus.
De diagnose eierstokkanker zette mijn wereld op zijn kop. Ik werd ook meteen teruggegooid naar het ziekte - en stervensproces van mijn moeder. Er kwamen erg veel herinneringen voorbij. Toch had ik ergens een oergevoel en vertrouwen dat het met mij goed zou komen.
De operatie was een zware aanslag op mijn lichaam, maar gelukkig herstelde ik lichamelijk voorspoedig. Er werden verder geen uitzaaiingen gevonden en verdere behandeling was niet nodig. Wat een opluchting was dat!
Direct in de overgang
Ik kwam door de operatie wel direct in de overgang. Ik heb me erop verkeken hoe heftig dit proces is. Ik had direct klachten en heb ze nu nog steeds. Sommige dagen gaat het goed en sommige dagen heel slecht. Deze vroegtijdige overgang is voor mij zowel lichamelijk als geestelijk echt een rollercoaster. De hormonale disbalans zorgt er vaak voor dat het voelt alsof je staat te balanceren op een evenwichtsbalk. Ik heb me er maar aan overgegeven dat ik me zo voel en dat ik per dag moet kijken wat ik aankan.
Ondanks dit heftige proces, ben ik heel positief en krachtig geworden. De diagnose kanker zet je wereld op zijn kop, maar het biedt ook een mogelijkheid om dingen anders te gaan doen en de weg naar binnen in te slaan. Je moet het leven volop leven en elke dag is een geschenk. Ik noem het niet ‘ziek zijn’, maar het begin van een proces van loslaten van alle pijn, verdriet en de diepe ontdekking van liefde....”
Jolanda schreef haar eigen verhaal in augustus 2021. Inmiddels kunnen er veranderingen in haar gezondheid zijn opgetreden.