Lees verder
In 2017 kreeg Kitty de uitnodiging voor het bevolkingsonderzoek baarmoederhalskanker. Ze maakte een afspraak bij de assistente om het uitstrijkje te laten maken. Na een aantal dagen belde de huisarts dat de uitslag niet goed was.
'In april 2017, ik was net 35 geworden, kreeg ik de uitnodiging voor mijn 2e uitstrijkje voor het bevolkingsonderzoek baarmoederhalskanker. Nietsvermoedend heb ik een afspraak voor het uitstrijkje gemaakt bij de assistente van de huisarts. Daarna gingen we een heerlijke midweek naar Center Parcs met onze kinderen van toen bijna 4 en net 1 jaar oud.
Op de een na laatste dag van onze vakantie belde de huisarts. Ik had Pap4 en moest met spoed naar het ziekenhuis voor een colposcopie. Die laatste dag in Center Parcs heb ik heel veel gegoogled en heel veel gehuild. Want ook al lees je op internet dat Pap4 een voorstadium van baarmoederhalskanker is en er goede behandelingen mogelijk zijn, je denkt toch aan veel ergere dingen.
Twee dagen na thuiskomst had ik al een afspraak in het ziekenhuis voor een colposcopie en werd er een biopt genomen. Na twee weken kreeg ik de uitslag: ik had CIN3. Ik moest een afspraak maken voor een lisexcisie. Ik had geen idee wat ik ervan moest verwachten. Ik had alleen de informatieboekjes gelezen. Ik vond het een hel! Mijn baarmoeder ligt gekanteld, dus de gynaecoloog toverde de ene na de andere tang tevoorschijn. Ik heb veel pijn ervaren en ik werd ook echt onpasselijk van de geur. Mijn man zat naast mij en hij had er zelfs moeite mee om te aanschouwen.
Na twee weken kreeg ik te horen dat de snijranden niet schoon waren. Ik zakte door de grond! De gynaecoloog had besloten om daarom ook nog een conisatie te doen. Ik stemde daarmee in, maar alleen onder algehele narcose. Ik wilde niet weer al die pijn ervaren. Van de conisatie en narcose heb ik gelukkig geen nare ervaring. Dit proces verliep prima.
De twee weken die daarop volgden waren zenuwslopend. De gynaecoloog had mij verteld dat er geen 3e ingreep meer mogelijk zou zijn. Mocht er nu dus weer een slechte uitslag komen, dan moest mijn hele baarmoeder worden verwijderd. Dat was wel even schrikken, omdat we stilletjes nog een wens voor een 3e kindje hadden. Maar, na die twee ingrepen hadden wij ons er ook wel bij neergelegd dat het misschien verstandiger zou zijn om niet meer voor een 3e kindje te gaan. We waren gezegend met twee gezonde kinderen.
Twee weken na de conisatie kreeg ik eindelijk de uitslag waarop ik al die tijd hoopte: Pap1! Ik bleef nog twee jaar onder controle in het ziekenhuis en daarna mocht ik weer gewoon deelnemen aan het bevolkingsonderzoek. We zijn nu 5-6 jaar verder en ik heb nog steeds Pap1, maar de angst blijft altijd. Ook al was het bij mij nog geen baarmoederhalskanker, het gooit toch je hele leven overhoop! Ik zeg ook tegen iedereen: doe alsjeblieft dat uitstrijkje! Het is zo belangrijk!'
Kitty schreef haar verhaal zelf in maart 2023. Intussen kunnen er veranderingen in haar gezondheid zijn opgetreden.