Lees verder
Wanneer Yvonne (53) op haar 50e een uitstrijkje laat maken, blijkt zij HPV en een voorstadium van baarmoederhalskanker te hebben. Na een periode van behandelingen wordt haar baarmoeder verwijderd. Tijdens deze operatie ontdekt de arts een plekje op haar vulva.
'Ik ben Yvonne, 53 jaar en een op en top Brabantse. Ik heb twee volwassen zonen en een prille lat-relatie.
Mijn baan bij de gemeente staat al lange tijd op een laag pitje door gebrek aan energie. Ik heb lang getwijfeld waar dat aan lag. Een stukje ontkenning, denk ik nu.
Oneindige strijd?
6 jaar geleden begon mijn 'kankerverhaal'. Na jaren rond gelopen te hebben met een raar plekje op mijn pols was er eindelijk een huisarts die me wel serieus nam. Het blijkt huidkanker, een melanoom. In no time volgen scans en onderzoeken. Re-excisie is nodig, en de poortwachtersklier wordt ook opgezocht en verwijderd. Het was een vreselijke tijd, maar met resultaat. Ik ben nog steeds 'schoon' op dat vlak.
Toen ik 50 werd kreeg ik de oproep voor het bevolkingsonderzoek baarmoederhalskanker. Uit het uitstrijkje bleek dat ik HPV heb en dat er afwijkende cellen zijn ontdekt. Ik werd doorgestuurd naar de gynaecoloog, die lisexcisie doet. De uitslag blijkt CIN3 te zijn (het weefsel heeft ernstige afwijking, maar er zijn nog geen kankercellen, red).
Mijn lichaam ruimt het HPV niet zelf op. Dit gebeurt normaliter vanzelf, maar bij mij dus niet.
Ik dacht toen: 'Waarom ik? Weer iets met kanker, hoe dan?'. Ik wist toen nog niet wat er zou volgen.
Anderhalf jaar lang volgt de ene na de andere lisexcisie. De uitslag wisselt steeds tussen CIN2 en CIN3. De gynaecoloog zegt dat de volgende afspraak over een jaar zal zijn. Daar schrik ik van en ik ben het er ook niet mee eens. Gelukkig verhuis ik in die periode en ga direct naar een ander ziekenhuis. Daar tref ik een hele fijne gynaecoloog.
In overleg besluiten we mijn baarmoeder te verwijderen. Ik heb anderhalf jaar geprobeerd dit te voorkomen, maar het is de beste oplossing. De operatie gebeurt vaginaal en verloopt goed. Mijn herstel ook. Dan word ik gebeld door het ziekenhuis, geheel onverwacht.
Iedereen die dit een beetje kent, weet hoe het is als je op uitslagen zit te wachten en dat je dan voortijdig telefoon krijgt van het ziekenhuis. Dat is vaak foute boel!
De arts vertelt me dat ze bij de operatie wat rare plekjes op mijn schaamlippen heeft gezien en er een biopt van heeft genomen. Ik blijk een voorstadium van vulvakanker/schaamlipkanker te hebben. Niet weer, dit kan niet! Net als je denkt dat je na een operatie eindelijk overal bent, begint de rollercoaster gewoon weer van voor af aan.
De oorzaak van dit voorstadium is ook weer HPV. Inmiddels ben ik 4 laseroperaties en 2 kuren met Aldara crème verder, maar de slechte cellen laten zich niet overwinnen. Intussen heb ik me laten vaccineren tegen HPV. Ik vind het zo onterecht en waardeloos dat we dit zelf moeten bekostigen. Ik hoop dat mijn lichaam door de vaccinatie, in combinatie met de Aldara crème, wél aan de slag gaat met het virus.
Een eventuele volgende behandeling is het verwijderen van mijn schaamlippen en aangetaste delen. Als dit ter sprake komt, dan wil ik eerst een second opinion. Of ik dan zal besluiten de operatie te doen, betwijfel ik. Dat deel van mezelf wil ik niet kwijt.
Wat me frustreert en opvalt is hoe weinig mensen vulvakanker kennen. Er is ook weinig over te vinden. Erover praten is voor mensen in mijn omgeving vreemd en onwennig. Toch blijf ik een 'open boek'. Ik praat er gemakkelijk over. Dat is het weinige wat ik kan doen om zo mensen te informeren.
Ik wil mijn verhaal delen om bewustzijn te kweken. Vrouwen zouden hun onderkantje veel beter moeten controleren. Het moet net zo normaal zijn als het controleren van je borsten of je huid checken op rare plekjes. Aan alle vrouwen dus de oproep: bekijk met een handspiegel regelmatig je hele vulva. Leer jezelf daar ook kennen, zodat je afwijkingen meteen herkent. En praat erover. Vertel het aan je eventuele partner en je huisarts.'
Yvonne schreef haar verhaal zelf in mei 2024. Intussen kunnen er veranderingen in haar haar gezondheid zijn opgetreden.
In augustus 2024 stuurde Yvonne ons een update over haar gezondheid:
Yvonne: 'Op 3 september 2024 vindt mijn volgende laseroperatie plaats, ik heb zojuist eindelijk de definitieve bevestiging daarvan gekregen. Ik heb het als zenuwslopend ervaren om vanaf juni 2024, de datum van de laatste controle na een kuur met Aldara crème (imiquimod), tot vandaag heb moeten wachten op de operatie.
Vreemd eigenlijk: in juni hoorde ik voor het eerst positief bericht; inwendig was het voorstadium van vulvakanker weg. De Aldara crème en/of de HPV-vaccinaties hadden gewerkt. Maar, uitwendig was het nog niet helemaal weg, dus er was toch nog een laseroperatie nodig. En dan duurt en duurt het maar, met alle gevolgen van dien. Ik heb inmiddels zelf kunnen vaststellen met een handspiegel dat het voorstadium van vulvakanker zich heeft uitgebreid.
Ook psychisch doet dit veel met me. Alles bij elkaar leidt dit tot een aanvraag voor een WIA-uitkering. Om maar over impact van deze ziekte te spreken.
Klinkt triest of heftig misschien, en dat is het voor mij ook. Toch wil ik vrouwen meegeven dat er een plek in je zit, die dit aankan. De dagen/of delen van de dag dat ik me oké voel en energie heb, benut ik voluit. Ik ga lekker lunchen met een vriendin of met mijn sup het water op. Dan geniet ik echt!'