Lees verder
Petra werd gediagnosticeerd met borstkanker en eierstokkanker, maar ze liet zich hierdoor niet tegenhouden. 'Ik leefde alsof ik nooit kanker had gehad.' Ze rondde een opleiding cum laude af en werd vorig jaar oma. Petra ervoer intens geluk totdat ze in november 2024 te horen kreeg dat ze ongeneeslijk ziek is. 'Ik zit in een hel.' Ondanks alles probeert ze positief te blijven.
Borstkanker en eierstokkanker
De allereerste diagnose kwam in 2013. Toen werd borstkanker geconstateerd. Op dat moment was Petra bezig met een opleiding aan de politieacademie en daar moest ze tijdelijk mee stoppen. Na een borstsparende operatie en 26 bestralingen werd ze schoon verklaard. 'Ik pakte mijn opleiding weer op en slaagde cum laude. Het gaf me afleiding om voor de volle 100% aan het werk te gaan. Dat hielp me erdoorheen.'
In 2018 volgde de diagnose eierstokkanker. 'Dat zette mijn wereld op z’n kop. Eierstokkanker is natuurlijk de silent lady killer.' Daarnaast is er mogelijk sprake van erfelijke aanleg bij de combinatie van eierstokkanker en borstkanker. Ze kreeg een DNA-onderzoek en ze bleek een mutatie in het CHEK2-gen te hebben. Omdat deze genmutatie erfelijk is en dus kan worden overgedragen, wordt haar dochter eerder gecontroleerd op borstkanker. 'Kanker heb je niet alleen. Dat treft je hele gezin.'
Het foutje in het CHEK2-gen geeft een verhoogd risico op borstkanker, maar dat is wel afhankelijk van hoe vaak borstkanker in de familie voorkomt. Volgens Petra’s artsen zou de kans niet groot zijn dat ze een recidief van borstkanker krijgt en na een debulking-operatie werd ze ook schoon verklaard van de eierstokkanker.
Uitzaaiingen
'Totdat ze in november 2023 een verdacht plekje ontdekten in dezelfde borst waar eerder borstkanker was geconstateerd. Volgens het ziekenhuis was het goedaardig, maar ik had een voorgevoel. Uit voorzorg wilde ik mijn borsten weg laten halen, maar de arts wilde niet in gezond weefsel snijden.' Omdat Petra met een vriendin een reis naar Lapland gepland had, werd met het ziekenhuis afgesproken om de mogelijkheden na de reis verder te bespreken. De reis naar Lapland stond op haar bucketlist en ze hebben een prachtige reis gehad. Eenmaal terug, bleek het verdachte plekje toch kwaadaardig te zijn en werd haar borst geamputeerd. 'De borstreconstructie ging niet goed, doordat mijn eigen huid te beschadigd bleek door de bestraling uit 2013. Dit leidde tot verschillende hersteloperaties.'
Hierna kreeg Petra helse pijn in haar linkerbeen. 'Ik bleek uitgezaaide eierstokkanker te hebben in mijn bekken.' Ze kreeg te horen dat ze ongeneeslijk ziek is en dat er normaal gesproken niet wordt geopereerd bij uitgezaaide eierstokkanker. Onlangs is ze oma geworden van haar eerste kleinkind en daar heeft ze alles voor over. 'Je wil er alles aan doen om langer te leven. Ik wil nog genieten van mijn kleinkind. Mijn arts luisterde naar mijn wens en motivatie. In maart 2025 werd ik geopereerd aan mijn linkerbeen.' De operatie duurde acht uur en achteraf kreeg ze verschillende complicaties. Door een herseninfarct kon ze vier dagen niet praten, maar gelukkig kan ze dat nu weer. Momenteel is ze aan het revalideren. Ze loopt met krukken en een rollator. Ook kan ze de trap weer oplopen: 'Je moet leren om toch een beetje zelfstandig te kunnen zijn thuis'.
Eenzaam verdriet
Tot april 2024 heeft Petra nog gewerkt als rechercheur bij de politie. 'Ik leefde alsof ik nooit kanker had gehad.' Het doet haar veel pijn dat ze dit niet meer kan, want haar werk is haar passie. 'In mijn hoofd heb ik er nog geen afscheid van genomen. Dat kan ik nog niet.' Met haar collega’s heeft ze altijd nog contact. Ze ervaart veel steun van familie, vriendinnen, collega’s, artsen en dat geeft haar kracht. Alle kaartjes, attenties, bezoeken en gesprekken zijn haar waardevol. 'Zo hebben ze mij erdoorheen getrokken.'
Ook al heeft Petra zoveel mensen om haar heen, ze kan zich toch ook eenzaam voelen. 'Ik ben een hele sterke vrouw, maar van binnen ben ik ook verscheurd. Ik noemt dit "eenzaam met je verdriet". Niemand kan voelen wat ik voel. Ik ben degene die de operatiekamer ingaat. Ik ben degene die op de intensive care ligt.' Elke drie maanden heeft ze controle en het is onzeker wanneer de kanker weer terugkomt. 'Dat kan een paar maanden, maar ook een paar jaar zijn. Echter, ik blijf niet in dit verdriet hangen.'
Positiviteit
'Hoe haal ik alles uit het leven, terwijl ik weet dat ik dood ga?' Ze zette een knop om. 'Je mindset wordt anders in de palliatieve fase. Je wil alles geven en verlegt je grenzen. Ik ging jaren wekelijks naar de kapper, maar het deed me niks toen mijn haren eraf werden gehaald. Je wordt je bewust van wat echt belangrijk is.' Ze wil niet bij de pakken neerzitten en probeert positief te blijven, ondanks dat het ontzettend moeilijk is. Ze focust op de mooie momenten en leeft in het hier en nu. 'Als je positief bent, dan ben je op je sterkst. Met de tijd die ik nog heb, wil ik alles uit het leven halen. Mijn motto is dan ook: "Lach, straal en geniet. Niet voor even, maar je hele leven." Onlangs heb ik de eerste verjaardag van mijn kleindochter gevierd. Dat was heel mooi om bij aanwezig te kunnen zijn. Binnenkort ga ik samen met mijn man en hond op vakantie naar Spanje. Dat zijn momenten waar ik naar toe leef. Het helpt me om dingen in het vooruitzicht te hebben staan. Daar houd ik me aan vast.'
Petra is haar artsen dankbaar. Ze onderstreept het belang van artsen waar je vertrouwen in hebt en die naar je luisteren. Met het delen van haar verhaal hoopt ze dat andere vrouwen hier kracht uit putten. 'Steun van je omgeving is heel waardevol. Blijf positief, ondanks dat het moeilijk is.'
Petra vertelde haar verhaal in juli 2025. Inmiddels kunnen er veranderingen in haar gezondheid zijn opgetreden.
Ervaringsverhalen zijn persoonlijk en kunnen al even geleden zijn verteld. Behandelingen kunnen intussen zijn veranderd.