Lees verder
In september 2023 komt Rihab vanuit Soedan naar Nederland om te studeren. Bijna een jaar woonde ze hier en ging alles goed. In de eerste helft van augustus 2024 begon ze echter vreemde symptomen te krijgen. Ze kon de meeste van haar normale activiteiten niet meer uitvoeren en voelde zich de hele tijd lusteloos en moe. Ze besloot om naar de dokter te gaan.
'De dokter zei dat ik uitgeput was en last had van psychologische klachten, omdat ik geen andere activiteiten doe naast mijn dagelijkse werk. Ik kreeg het advies om elke dag een half uur te mediteren en te wandelen. Ik volgde het advies van de dokter op, maar de symptomen verdwenen niet. Ze werden juist erger. Ik kreeg intussen ook andere symptomen, zoals een opgeblazen gevoel in mijn buik en verlies van eetlust. Ik besloot weer terug naar de dokter. Ze schrok van de grote toename van de omvang van mijn buik en zei dat ik ascites heb (ophoping van vocht in de buikholte, red.).
Eierstokkanker, vierde graad
Om te achterhalen waar de ascites vandaan komt, bracht ze me naar de spoedeisende hulp in het ziekenhuis. Na het doen van onderzoeken en een CT-scan, vertelden de artsen me daar dat ik mogelijk eierstokkanker had. Er werden monsters van het vocht en mijn buik genomen. Het duurde ongeveer 10 dagen voor ik de uitslag van het cytologisch en histopathologisch onderzoek zou krijgen en de bevestiging of ik daadwerkelijk eierstokkanker had.
De diagnose eierstokkanker, vierde graad, werd inderdaad bevestigd. Er volgden twee afspraken, één met de gynaecoloog, de andere met de oncoloog. Omdat het vierde graad is, moeten ze de hele baarmoeder, de eierstokken en de eileiders verwijderen. Dat was de tweede schok nadat ik wist dat ik kanker had, omdat dit betekende dat ik mijn droom om zelf moeder te worden moest opgeven. Ik vond het echt moeilijk om te kiezen tussen mijn eigen gezondheid en leven, en mijn droom. Natuurlijk heb ik geen andere keuze dan te kiezen voor mijn gezondheid en leven.
Niet meer reizen
De derde schok kwam toen ik hoorde er een uitzaaiing in de lymfeklier bij het hart zit. Hierdoor was het te gevaarlijk voor mij om te reizen. Ik moest snel met de behandeling beginnen, zonder zelfs maar mijn familie buiten Nederland te kunnen zien.
Ik was op de hoogte van alle bijwerkingen van de chemotherapie. Hoewel ik ze allemaal begreep, en ik er klaar voor was om ze onder ogen te zien, voelde ik me zo depressief toen ik zag dat mijn haar begon uit te vallen. Het was één van de moeilijkste momenten tijdens deze reis.
Nog één ronde chemotherapie
Volgens het behandelplan zou ik 3 keer chemotherapie krijgen, daarna een hysterectomie (operatie, red) en daarna weer 3 keer chemotherapie. Ik heb intussen de lange weg afgelegd en de tweede ronde chemotherapie na de operatie bereikt. Ik heb nog maar één chemotherapieronde in februari, voordat ik mijn laatste CT-scan kan laten maken.
Ik voel me gelukkig en dankbaar dat ik er nog ben na al deze zware, moeilijke momenten, dagen en maanden. Ik hoop dat ik in maart 2025, na mijn laatste CT-scan, geen kankercellen meer in mijn lichaam heb en dat ik kan reizen om mijn familie te bezoeken, voordat ik weer met mijn studie kan beginnen.’
Rihab wil zich graag inzetten voor andere vrouwen die Arabisch of Engels spreken. Zoek jij iemand die een van deze talen spreekt? Neem dan contact op met lotgenoten@olijf.nl en we brengen je in contact met Rihab!
Rihab schreef haar verhaal zelf in januari 2025. Inmiddels kunnen er veranderingen in haar gezondheid zijn opgetreden.