Lees verder
Slavica kreeg na twee jaar klachten de diagnose vaginakanker, ze had plaveiselcelcarcinoom in stadium III, met uitzaaiingen naar de lymfeklieren. Dankzij intensieve chemo- en bestralingstherapie en operaties in het Amsterdam UMC is ze nu herstellende. Ondanks de late gevolgen van de behandeling, geniet ze weer van de kleine dingen in het leven.
Intuïtie
Slavica was 57 en voelde zich al twee jaar niet echt lekker, maar ze kon er geen oorzaak voor vinden. Ze leefde gezond en bewoog veel. ‘Ik kwam aan, terwijl ik niet wilde aankomen. Ik was prikkelbaar, in de war, zwak. Mijn lijf ging achteruit, maar ik wist niet wat er was.’ In maart 2022 kreeg ze ineens bloedingen. Slavica schrok enorm: ’Mijn intuïtie vertelde me dat het niet goed was.’
Verzakking
‘Voordat ze ontdekten dat ik kanker had, ben ik twee keer bij de gynaecoloog geweest.’ De gynaecoloog nam weefsel af, maar vond geen afwijkende cellen. Zijn diagnose: een verzakking. De gezondheid van Slavica neemt af, ze krijgt de ene ontsteking na de andere. Blaasontsteking en ontstekingen aan de darmen wisselen elkaar af. Ze geeft aan dat het niet goed met haar gaat en dat ze bij het fietsen een soort ei voelt. De gynaecoloog doet nogmaals onderzoek, hij denkt dat het probleem urologisch is. De uroloog geeft na onderzoek direct aan dat hij denkt dat ze een tumor heeft aan de buitenkant van de urineleider. Er werd een biopt afgenomen die op kweek werd gezet.
Je wereld stort in
Op de avond van 30 september 2022, terwijl Slavica rustig aan het werk was, logde ze in op haar ziekenhuisomgeving. Tot haar grote schrik ontdekte ze de uitslag in haar dossier: ze had vaginakanker. Om precies te zijn heeft ze plaveiselcelcarcinoom in stadium III met uitzaaiingen naar haar lymfeklieren. Op de automatische piloot gaat ze naar huis. ‘Ik weet niet meer hoe ik thuis ben gekomen. Je wereld stort in.’ Ze neemt de volgende dag contact op met het ziekenhuis en krijgt een andere gynaecoloog aan de telefoon die de uitslag bevestigt. Slavica vindt dat ze verwaarloosd is door haar gynaecoloog. ‘Misschien ga ik dood, door iemand die niet op tijd heeft ontdekt wat ik had. Misschien was mij een boel ellende bespaard gebleven als hij het eerder had ontdekt.’ Ze heeft hier gesprekken over met de klachtenfunctionaris van het ziekenhuis, maar besluit dat ze voorlopig moet kiezen om haar energie in haar eigen gezondheid te steken.
Amsterdam UMC
Slavica wordt doorverwezen naar het Amsterdam UMC voor verdere behandelingen, maar de wachttijd is langer dan twee maanden. In die periode heeft ze veel pijn, slaapt slecht en valt ongeveer 14 kilo af. Na contact met het ziekenhuis kan ze gelukkig alvast starten met chemoradiatie om de groei van de tumor af te remmen. Half december begint ze met de volledige behandeling: zes weken lang een keer chemo en vijf bestralingen per week. Eind januari ondergaat ze nog eens twee dagen van intense inwendige bestraling, met in totaal 48 sessies, plus twee operaties. ‘Die inwendige bestraling was verschrikkelijk. Je ligt plat met 13 kabels uit je vagina, het was echt vreselijk.’ Door haar trombosebeen was een ruggenprik niet mogelijk. Ondanks de zware maanden in december en januari zegt Slavica dat ze veel steun vond bij de lieve artsen en verpleegkundigen in het Amsterdam UMC.
Schade
De behandelingen waren succesvol, maar Slavica hield veel bestralingsschade over. ‘Alles was kapot, ik ben gebakken van beneden,’ zegt ze. ‘Ik kon niet plassen, en ontlasting was pijnlijk. Ik had bijna geen kracht meer, kon nog geen 20 meter lopen.’ Na een half jaar herstel kreeg ze uiteindelijk hyperbare zuurstoftherapie voorgeschreven om de schade aan haar weefsels te helpen herstellen. Een blaasontsteking en een bloedpropje onderbraken de therapie tijdelijk, maar in de zomer van 2024 kon ze die hervatten, en dat bracht verbetering. Naast de hyperbare zuurstoftherapie kreeg ze oedeemtherapie en binnenkort een opblaasbare kous. ‘Ik heb mijn haren niet verloren door de chemo, maar wel neuropathie en incontinentie overgehouden aan de behandeling.’
Intimiteit
Kanker heb je niet alleen, ook de mensen rondom Slavica worden er mee geconfronteerd, zoals haar man en zoon. ‘Mijn man heeft een soort van trauma opgelopen. Hij voelde zich machteloos en bang.’ Slavica vertelt dat zij en haar man al 40 jaar bij elkaar zijn. In de periode van haar ziekte liep het even niet zo soepel, maar nu naar twee jaar zijn we er weer. ‘Ik had heel lang geen behoefte aan intimiteit. Alles daar beneden is bestraald en kapot.’ Slavica kreeg pelottes (plastic staafjes om verkleving in de vagina en vorming van littekenweefsel te voorkomen red.) in verschillende maten om te oefenen en dat ging goed. ‘Ik was in het begin bang om seks te hebben. Mijn man en ik hebben onze manier gevonden om intimiteit te beleven. Mijn man is heel begripvol.’
Sterke vrouw
Ondanks hun liefde en geduld kostte het Slavica veel tijd om haar leven weer op te bouwen. Daarbij moest ze niet alleen haar lichaam opnieuw leren vertrouwen, maar ook omgaan met nieuwe emoties en onzekerheden. ‘Ik ben een sterke vrouw, ik dacht nergens bang voor te zijn. Maar ineens denk je: ik ga dood, en ik wil nog zoveel doen.’ Ze werd steeds emotioneler en ging naar haar huisarts, die haar doorverwees naar een maatschappelijk werkster in het Amsterdam UMC. Die herkende haar rouw om haar ziekte en het verlies van haar ouders. De gesprekken hielpen enorm. Slavica kon door alles niet meer werken en werd afgekeurd. ‘Chemotherapie maakt veel kapot. Het is heel dubbel, want zonder chemotherapie zou ik er nu niet meer zijn. Mijn leven is nu heel anders.’ Langzaam pakt ze het gewone leven weer op. In het begin na de behandeling was Slavica heel moe, sliep veel en kon niet tegen geluid. Nu kan ze weer een boek lezen en als ze een goede dag heeft gaat ze er af en toe op uit. ‘Ik doe weer leuke dingen, maar in mindere mate en in een kleiner gezelschap. Ik geniet van de kleine dingen.
Ik ben waar ik moet zijn
Slavica neemt het zich soms zelf kwalijk dat ze geen second opinion heeft aangevraagd. 'Mijn boodschap aan andere vrouwen is, dat ze moeten vertrouwen op hun intuïtie. Heb je jeuk of bloedingen? Ga naar de dokter. Goed naar je lijf luisteren!’ Ze vertelt dat ze de afgelopen maand weer bloedingen had en dat ze daarvoor een afspraak heeft met de gynaecoloog. ‘Ze hebben gezegd dat de kans dat ik opnieuw vaginakanker krijg 0 is, maar op andere plekken is de kans 50%. Slavica is er van overtuigd, dat ze bij de 50% hoort, die het niet meer krijgt. ‘Ik pieker niet over de mogelijkheid dat de kanker terugkomt, en ik ben ook niet bang. Ik heb een goed leven gehad en word straks oma. Nu heb ik mijn bonusjaren. Ook al ben je ziek, er is altijd iets dat je leven mooi kan maken. Het leven is zo mooi, en ik ben een gelukkig mens. Ik ben waar ik moet zijn. Ik leef nog!’
Slavica vertelde haar verhaal in oktober 2024. Inmiddels kunnen er veranderingen in haar gezondheid zijn opgetreden.