Lees verder
Romée (31) stond voor een moeilijke keuze toen bij haar een hooggradig voorstadium van baarmoederhalskanker (CIN3) werd vastgesteld. De opties waren duidelijk, maar de keuze was niet eenvoudig, zeker met haar kinderwens in gedachten. Ze koos uiteindelijk voor een behandeling met imiquimod-crème. Haar verhaal laat zien hoe ze de behandeling ervaarde en waarom ze, ondanks de onzekerheden, tevreden is met haar keuze.
Diagnose en dilemma
Na een afwijkend uitstrijkje werd Romée doorverwezen naar de gynaecoloog. Tijdens de colposcopie (een onderzoek waarbij de baarmoederhals goed wordt onderzocht) werden biopten genomen, die de diagnose bevestigden: CIN3, een voorstadium van baarmoederhalskanker. Het nieuws bracht gemengde gevoelens. Enerzijds was ze opgelucht dat het geen kanker was, anderzijds werd ze geconfronteerd met een ingrijpend behandeltraject.
In de spreekkamer besprak haar arts de twee behandelopties: een lisexcisie of imiquimod. Over beide opties kreeg ze informatie, maar het verhoogde risico op een vroeggeboorte na een lisexcisie maakte de keuze extra ingewikkeld. 'Ik zou mezelf niet hebben kunnen vergeven als ik voor een lisexcisie was gegaan en dat had geleid tot een vroeggeboorte,' zegt Romée. Uiteindelijk koos ze voor imiquimod, een intensieve, maar minder invasieve behandeling.
Een behandeling vol onzekerheden
Romée was zich bewust van de mogelijke bijwerkingen van de imiquimod-crème. De arts waarschuwde haar voor griepachtige klachten, zoals koorts, vermoeidheid en huidirritaties. 'Ik hoorde in mijn omgeving verhalen over vrouwen die vroegtijdig moesten stoppen vanwege de bijwerkingen,' vertelt ze. Desondanks voelde ze dat deze keuze het beste paste bij haar situatie en haar kinderwens.
De behandeling bleek minder zwaar dan ze vooraf had gevreesd. Hoewel ze hoofdpijn en vermoeidheid ervoer, vond ze het goed te verdragen. Wat ze wel lastig vond, was de onzekerheid: 'Je behandelt vier maanden, maar je weet niet of het gaat werken of dat je daarna alsnog een lisexcisie moet ondergaan.'
Opgelucht
Bij Romée was de behandeling met imiquimod succesvol. In oktober 2024 beviel ze van een gezond kindje na een zwangerschapsduur van 41 weken. 'Ik ben zo blij dat ik het risico op vroeggeboorte heb kunnen vermijden door voor imiquimod te kiezen,' zegt ze opgelucht.
Haar ervaring met imiquimod staat in scherp contrast met de verhalen die ze vooraf hoorde. 'Ik hoorde alleen maar horrorverhalen, maar daar is bij mij echt niks van uitgekomen. Het viel me 100% mee,' vertelt ze. Romée wil andere vrouwen dan ook aanmoedigen om deze behandeling te overwegen, vooral als een kinderwens meespeelt.
Met tevredenheid terugkijken
Hoewel het proces zwaar en onzeker was, kijkt Romée met tevredenheid terug op haar beslissing. 'Ik zou imiquimod zeker aanraden aan vrouwen in dezelfde situatie,' zegt ze. Haar verhaal benadrukt echter ook dat goede voorlichting hele belangrijk s. 'Het helpt enorm om te weten wat je kunt verwachten en wat de risico’s zijn.'
Dit verhaal is in januari 2025 geschreven. Heb je vragen na het lezen van dit verhaal? Neem contact op met je zorgverlener.