Charina had een voorstadium baarmoederhalskanker: 'Als ik dit eerder had geweten, had ik een andere keuze gemaakt'

Charina was 6 jaar onder controle vanwege afwijkende uitstrijkjes, een ervaring die haar leven behoorlijk heeft beïnvloed. Toen de diagnose CIN3, een hooggradig voorstadium van baarmoederhalskanker, werd gesteld, stond ze voor een moeilijke keuze: een behandeling met de crème imiquimod of een lisexcisie. Haar verhaal werpt licht op de impact van deze beslissingen, zowel lichamelijk als mentaal, en benadrukt de behoefte aan goede voorlichting en ondersteuning.

Van onzekerheid naar een confronterende diagnose
Bij elk nieuw onderzoek hoopte ze op geruststellend nieuws, maar de afwijkingen bleven terugkomen. Uiteindelijk stelde de arts een colposcopie voor, een onderzoek waarbij de baarmoederhals goed wordt onderzocht. Toen de uitslag binnenkwam – CIN3 – voelde Charina zich overvallen.

'Ik wist dat het iets ernstigs kon betekenen,' vertelt ze, 'maar het moment dat je het hoort, is toch heftig.' Haar arts schetste twee behandelmogelijkheden: de crème imiquimod of een lisexcisie.

'Ik had meer uitleg willen krijgen, vooral over de risico’s van een lisexcisie op een toekomstige zwangerschap', zegt ze. Omdat Charina een kinderwens heeft, woog het verhoogde risico op vroeggeboorte zwaar mee in haar beslissing. Omdat imiquimod deze risico’s niet heeft, koos ze voor die behandeling, ondanks dat het traject intensiever leek.

Bijwerkingen
Al snel na de start van de behandeling met imiquimod merkte Charina dat de behandeling met crème zwaarder was dan ze had verwacht. 'Ik wist dat er bijwerkingen konden zijn, maar veel voorkomende klachten, zoals jeuk en bultjes, werden niet genoemd. Dat was echt lastig.' Charina kreeg ook last van een koortsig gevoel, hoofdpijn en extreme vermoeidheid.

'Het voelde alsof ik maandenlang griep had,' vertelt ze. Daarbij was intiem contact met haar partner lastig, wat een extra mentale belasting met zich meebracht. Toch zette ze door. 'Ik dacht steeds: ik doe dit voor mijn toekomst. Ik wil een gezonde zwangerschap.'

Achteraf heeft Charina een aantal tips. 'Vertel vrouwen hoe ze lokale bijwerkingen kunnen voorkomen. Ik ontdekte later dat vaseline veel leed had kunnen besparen.'

Niet zoals gehoopt
Na vier maanden behandeling kwam het slechte nieuws: de imiquimod-crème had niet het gewenste effect gehad. Charina moest alsnog een lisexcisie ondergaan. Deze tweede behandeling voelde als een bittere pil na alles wat ze had doorstaan.

Haar ervaring met imiquimod heeft haar kijk op de behandeling veranderd. 'Als ik van tevoren had geweten wat ik nu weet, had ik de crème niet gekozen. Het is zoveel gedoe, en uiteindelijk heeft het toch niet geholpen.'

Mentale uitdagingen
De weg naar genezing bracht niet alleen fysieke, maar ook mentale uitdagingen met zich mee. Charina voelde zich onzeker, vooral in haar relatie. 'Het is moeilijk om intiem te zijn als je lijf niet meewerkt,' legt ze uit. Ze miste soms emotionele ondersteuning en had het gevoel dat de focus vaak alleen op de medische kant lag.

Toch probeerde ze haar gedachten positief te houden. Maar ze wil ook eerlijk zijn over de realiteit. 'Het heeft veel van me gevraagd, zowel lichamelijk als emotioneel.'

Het belang van een weloverwogen keuze
Nu de behandelingen achter de rug zijn, kan Charina voorzichtig vooruitkijken. Toch denkt ze met gemengde gevoelens terug aan haar ervaring. Haar belangrijkste boodschap voor lotgenoten? 'Laat je goed informeren en vraag door. Neem de tijd om een keuze te maken die bij jou past.'

Charina hoopt dat haar verhaal andere vrouwen helpt om zich minder alleen te voelen in hun proces en ondersteuning kan bieden bij het maken van een keuze.

Dit verhaal is in januari 2025 geschreven. Heb je vragen na het lezen van dit verhaal? Neem contact op met je zorgverlener.