Barbara (39): ‘Als ik niet zwanger was geweest, had ik waarschijnlijk niet op tijd ontdekt dat ik kanker had.’

Vorig jaar, rond het begin van de zomer, ontdekte Barbara dat ze zwanger was van haar tweede kindje. Tegelijkertijd kreeg ze verschillende symptomen. Uiteindelijk bleek ze een buitenbaarmoederlijke zwangerschap én baarmoederhalskanker te hebben.

Zwanger en last van buikpijn, bloedverlies en vermoeidheid
‘Vanaf het moment dat ik wist dat ik zwanger was, had ik last van buikpijn, bloedverlies en erge vermoeidheid. We gingen tien dagen op vakantie naar Duitsland en ik had vooraf voor de zekerheid een uitstrijkje laten maken.’ Barbara had dat op haar 35ste niet gedaan vanwege corona, en daarna was het in de vergetelheid geraakt. Tijdens haar vakantie werd ze gebeld dat het uitstrijkje niet goed was: er waren onrustige cellen gevonden. Toen ze terugkwam van vakantie, kreeg ze heftige buikpijn. In overleg met de verloskundige werd besloten een vervroegde echo te maken. Hieruit bleek dat Barbara een buitenbaarmoederlijke zwangerschap had.

Bij de operatie die volgde, werd de vrucht samen met de eileider verwijderd. ‘Ik heb een prachtige dochter van zeven jaar en had me er al vrij snel bij neergelegd dat het daar mogelijk bij zou blijven. Natuurlijk was ik blij geweest met een broertje of zusje voor haar, maar het was goed zo. Ik was namelijk opgelucht dat ik nu alle behandelingen kon krijgen, mocht dat nodig zijn, vanwege het afwijkende uitstrijkje.’

Vervroegd vervolgonderzoek
De gynaecoloog wilde zes weken wachten met vervolgonderzoeken naar de afwijkende cellen, om Barbara de tijd te geven te herstellen van de operatie. ‘Ik kreeg echter hevige bloedingen en moest met spoed naar een andere gynaecoloog. Zij ontdekte dat ik twee bloedingen door elkaar had en deed direct verder onderzoek naar de afwijkende cellen.’

Twee weken na de operatie en een lisexcisie, waarbij een stuk van de baarmoederhals werd verwijderd en een extra biopt werd afgenomen, hoorde Barbara dat de afwijkende cellen baarmoederhalskanker waren. ‘Wat ik toen nog niet wist, was in welk stadium de kanker zat.’ Barbara werd doorverwezen naar het LUMC. ‘Daar werd alles heel snel opgepikt. Ik vond het fijn dat ze rekening hielden met het feit dat ik net een heftige ervaring met de buitenbaarmoederlijke zwangerschap achter de rug had.’

Een tumor van 3,5 cm en een uitzaaiing in de poortwachtersklier
Op 7 september 2023 werd Barbara opnieuw geopereerd. Ze bleek een tumor van zeker 3,5 cm te hebben. Haar werd geadviseerd haar baarmoeder te laten verwijderen. Op de scan waren geen uitzaaiingen te zien. ‘Tijdens de operatie zijn mijn baarmoeder, steunweefsel en 29 lymfeklieren verwijderd. Er zijn direct tests gedaan naar uitzaaiingen, maar er werd op het eerste oog niets gevonden.’ Na verder onderzoek bleek dat er in een poortwachtersklier helaas toch een uitzaaiing zat. Daarom kreeg Barbara in oktober nog 27 bestralingen en 5 chemokuren, als zekerheid.

‘Toen ik ziek was, heb ik alle ervaringsverhalen van Olijf gelezen. Die hebben me enorm geholpen. Daarom dacht ik toen al: als dit mij zo helpt, dan ga ik zeker mijn verhaal delen als ik er klaar voor ben.’

Inmiddels voelt Barbara zich redelijk. ‘Na de bestralingen had ik last van darmklachten, typisch voor bestralingsschade. Ik slik nu supplementen en daarmee zijn de klachten wel te doen. Verder heb ik last van spier- en gewrichtsklachten en ben ik vaak erg moe.’ Wat voor Barbara misschien nog wel het zwaarst was, was dat het tijdens haar ziekteperiode ook niet goed ging met haar relatie.

Het besef wat er allemaal is gebeurd
‘Het is een hele rare rit geweest en soms besef ik nog steeds niet wat ik allemaal heb meegemaakt. Tijdens mijn ziekteperiode ging ik er redelijk makkelijk doorheen. Ik heb me overgegeven aan wat er moest gebeuren. Ik heb ook echt de tijd genomen om mijn gevoel toe te laten, maar toch ging alles heel snel. Nu denk ik nog vaak: wat heb ik allemaal meegemaakt? Als ik niet zwanger was geweest, had ik waarschijnlijk niet op tijd ontdekt dat ik kanker had. En ook had ik de werkelijke status van mijn relatie niet ingezien. Bizar, toch?’

Na haar behandelingen zocht Barbara hulp bij haar verwerkingsproces. ‘Eerst wilde ik zien hoe ik me zou voelen. Het verwerken kwam later. Ik had eerst op een laagdrempelige manier contact met een coach en afgelopen zomer ben ik begonnen bij een psycholoog.’

Focus op wat er nog wel kan
Inmiddels kijkt Barbara positief naar de toekomst. ‘Ik wil ervaringsdeskundige worden en ben blij met mijn dochter. Ik ben dankbaar dat ik zo door mijn ziekteperiode heen ben gekomen. Mijn lichaam is niet meer hetzelfde, maar ik focus op wat ik nog wel kan en neem de tijd om mijn lichaam verder op te bouwen.’ Bang dat de kanker terugkomt? Soms wel, hoewel haar is gezegd dat het onwaarschijnlijk is. ‘Als ik iets voel, kan ik altijd snel bij het LUMC terecht. Vaak wordt er een extra controle geregeld. Ik voel me echt gehoord.’ Het is soms nog lastig om te bepalen waar ze met haar klachten heen moet. ‘De ene keer ga ik naar de huisarts, de andere keer naar het ziekenhuis. Maar het wordt steeds duidelijker. Ik heb ook veel zelf uitgezocht, zoals toen ik bij een orthomoleculair therapeut terechtkwam voor mijn darm- en overgangsklachten.’

Als Barbara terugkijkt op de afgelopen periode, zijn er twee zaken die ze nog heel belangrijk vindt om te benoemen. ‘Toen ik tijdens mijn tweede zwangerschap zoveel klachten had en me zorgen maakte, werd dat door familie, vrienden en professionals gesust. Ik heb me toen echt eenzaam gevoeld, maar ik ben blij dat ik mijn gevoel heb gevolgd. Volg altijd je eigen gevoel.’ Daarnaast blijft Barbara met vragen zitten over het uitstrijkje. ‘Als ik het op mijn 35ste wel had laten doen, was het dan bij een voorstadium gebleven? Ik had nooit verwacht dat ik kanker zou krijgen, en daarom woog het maken van die afspraak niet zwaar genoeg. Maar onderschat het niet, doe dat uitstrijkje, het kan echt je leven redden.’

Barbara vertelde haar verhaal in september 2024. Inmiddels kunnen er veranderingen in haar gezondheid zijn opgetreden.