Lees verder
Bianca (37) was nog maar net begonnen met een nieuwe baan, toen ze de diagnose baarmoederhalskanker kreeg. Haar proeftijd werd niet verlengd, haar knipperlicht relatie stond op scherp en Bianca werd met haar neus op de feiten gedrukt. “Ik leidde een best wel losgeslagen leven, niet heel verantwoordelijk of zo, en de ommekeer is door de kanker gekomen. Het maakte mij op een keiharde manier duidelijk dat ik zo niet kon doorgaan met leven.
Ze bleef lang ongesteld maar weet dat aan het koperspiraaltje dat ze had. Toen haar afscheiding veranderde en toen ze na het vrijen bloed verloor, liet ze een uitstrijkje maken. Ze had pap2 met hpv met een CIN3 en onderging ze een lisexcisie. Het verwijderde weefsel werd onderzocht door een patholoog en hij kwam er achter dat ik toch kanker had. “Tijdens de lisexcisie kan er meer weefsel worden verwijderd dan tijdens de biopten mogelijk is. Kennelijk zat de tumor nogal verstopt in mijn baarmoederhals.”
Bianca kreeg 15 maart 2017 te horen dat ze baarmoederhalskanker had en 13 april in dat jaar werd ze geopereerd. Geprobeerd werd tijdens de operatie de baarmoeder te sparen. “Dat is gelukt, maar wel werden er eenenveertig lymfeklieren verwijderd. Ik was 34, had geen kinderen maar wel een kinderwens, maar mijn toenmalige vriend niet.”
Puinhoop
Toen Cor de Kroon, haar gynaecoloog-oncoloog, haar feliciteerde omdat de kanker weg was en het er goed uitzag, kon Bianca niet blij zijn. “Ik dacht: ik spoor niet. Krijg ik goed nieuws, ben ik nog niet blij. Achteraf snap ik het wel: van mijn leven had ik best een puinhoop gemaakt en alles kwam op me af. Ik zocht hulp om van mijn depressieve gedachten af te komen en tijdens gesprekken kwamen veel gebeurtenissen uit het verleden naar boven. Het was de dood of de gladiolen, en ik koos toch maar voor de gladiolen.” Ze ontdekte dat veel vrienden en kennissen van voor de kanker, oppervlakkig waren. Door haar ziekte stond ze anders in het leven en vond dat zo nu en dan behoorlijk eenzaam.
Studeren
Via Olijf ontmoette ze vrouwen met wie ze kon praten, die snapten wat ze doormaakte. “De eerste anderhalf jaar had ik behoefte om te praten, maar nu ben ik daar even klaar mee. Ik merk dat het mijn gemoedstoestand beïnvloedt. Ik wil door. Ik ga starten met een hbo studie Sociaal Werk omdat ik denk dat ik een goede ervaringsdeskundige ben en kan worden door alles wat ik zelf heb meegemaakt in mijn leven.”
Haar leven is in drie jaar tijd honderdtachtig graden gedraaid. Had ze vroeger wisselende sekscontacten, tegenwoordig is ze huiverig. “Seks is voor mij nu gerelateerd aan kanker en kanker weer aan doodgaan. Ik ben nu veel serieuzer. Ik was voorheen makkelijker en dacht niet na over de eventuele gevolgen. Ik ben me nu veel bewuster van mijn lichaam.” Vrienden van toen ziet ze nauwelijks meer; zij willen de feestende Bianca. “Ik heb daarin geen zin meer, het is me te oppervlakkig allemaal.”
Vooralsnog gaat het goed met Bianca; ze blijft onder controle en daarvoor is ze niet nerveus. “Althans, dat denk ik, maar ondertussen ben ik een paar dagen voor de controle wel chagrijnig en kortaf,” lacht ze. Haar rots in de branding zijn haar moeder en beste vriend die altijd voor haar klaarstaan en meegaan naar het ziekenhuis. De band met haar is door de ziekte alleen maar beter geworden en versterkt. “Het is toch gek he, dat zoiets vreselijks als kanker me eigenlijk heel veel goede dingen heeft gebracht. Misschien moest het zo zijn.”
Bianca vertelde haar verhaal in september 2019. Er kunnen veranderingen in haar gezondheid zijn opgetreden.