Carola (32): ‘Ik heb kanker, maar ik ben ook zwanger!’

Carola kwam er begin 2022 dankzij het bevolkingsonderzoek achter dat ze ziek was. Via de huisarts, die benadrukte dat ze zich geen zorgen hoefde te maken, werd ze doorverwezen naar de gynaecoloog. Wanneer deze tijdens het onderzoek met een echo een kindje in beeld heeft gebracht, blijkt ze acht weken zwanger. Drie dagen later zit ze met haar partner in het ziekenhuis voor de uitslag.

'De arts vertelde dat ik een tumor met kwaadaardige cellen had van ongeveer 3 cm groot. Daarna komt niet alles binnen. Bij de woorden ”…mogelijk afbreken van de zwangerschap” en “…mogelijk nooit meer zwanger” wist ik niet wat ik moest denken en voelde ik intens verdriet. Ik had baarmoederhalskanker en moest met spoed worden behandeld. Hoe vertel je je ouders en vrienden dat je zwanger bent en kanker hebt? Het was intens, verdrietig en helaas niet zoals een zwangerschapsaankondiging zou moeten zijn. Toch was het op dat moment onze realiteit.’

Onzekere tijd
Carola werd meteen doorverwezen naar het Amsterdam UMC vanwege hun ervaring met kanker in de zwangerschap. ‘Er was daar voldoende aandacht en tijd om al mijn vragen te beantwoorden, zodat wij een goede keuze konden maken. De kans dat wij het kindje konden behouden met een van de standaardbehandelingen was klein, nagenoeg nihil. Maar ineens bleek dat er toch een behandeloptie was waarbij wij het kindje konden houden. Daar gingen we voor: we hadden vertrouwen en waren strijdlustig, met een mooi gezond kindje en een gezonde moeder als doel. Maar we gingen een enorm onzekere tijd tegemoet.’

Een week later ligt Carola al op de operatietafel om haar lymfeklieren in haar bekken te laten verwijderen. Vlak daarna begint ze met chemotherapie. Carola: ‘Zodra ik voor de glazen schuifdeur van de chemokamer sta, stromen de tranen over mijn wangen, ik ben bang. Eén van de meest verschrikkelijke dingen aan de chemo vind ik het verliezen van mijn haar. Zonder haar over straat met een zwangere buik zorgt ervoor dat ik regelmatig word nagekeken. Een week na de tweede chemokuur ben ik kaal en heb ik mijn haarwerk opgehaald.

Ondertussen groeit onze dochter goed en krijg ik veel extra controles. Ik word aan alle kanten verrast, met een babyshower en een fotoshoot van mijn zwangere buik. Ik heb kanker, maar ik ben ook zwanger!’

Veel steun
De steun vanuit familie, vrienden en ook haar werkgever is ongekend; kaarten, bloemen, appjes en cadeautjes. Toch zijn er maar weinig die iets over de zwangerschap durven te zeggen, alles staat vooral in het teken van de kanker. Haar man staat altijd aan haar zijde, gaat elke afspraak mee en zorgt dat ze niks tekort komt. ‘Als je kanker hebt, ben niet alleen jíj belangrijk, maar ook de mensen om je heen. Zij worden wel eens vergeten en aan hen wordt niet gevraagd hoe zij zich voelen. Zij kunnen de pijn, het verdriet of de behandeling niet voor je ondergaan, maar ze kunnen er wel voor je zijn op welke manier dan ook.’

Gezonde dochter
‘Op 3 oktober 2022 komt onze dochter bij ruim 37 weken via een keizersnede ter wereld, met een wat lager (voorspeld) geboortegewicht, maar gezond. Tijdens de keizersnede hebben de artsen één van mijn eierstokken verlegd naar hoger in mijn buik, om deze uit het bestralingsgebied te houden. Ik heb ontzettend veel pijn en kan alleen maar toekijken hoe mijn dochter wordt verzorgd door mijn man. Na een week in het ziekenhuis mogen we eindelijk naar huis. Ik kan even alleen maar huilen van ontlading.

Drie weken na de geboorte van onze dochter moet ik naar het ziekenhuis voor mijn eerste bestraling. Daar lig ik dan, alleen. Er schieten allerlei gedachten door mijn hoofd: dit maakt ook mijn gezonde cellen stuk, maakt mij onvruchtbaar en misschien kom ik in de overgang. Maar het maakt mij ook beter. Het enige wat ik eigenlijk wil is op een roze wolk zitten, beschuit met muisjes eten en genieten van elkaar en trots zijn. Maar we moeten door.

In totaal volgen er 25 bestralingen. Familie en vrienden brengen mij elke werkdag naar het ziekenhuis. Als laatste word ik opgenomen in het ziekenhuis voor brachytherapie (inwendige bestraling), de laatste zware loodjes. Ik ben klaar met dat gedoe aan mijn lijf. Ik mis mijn man en dochter. Na 4 dagen mag ik mijn man en dochter eindelijk weer zien en volgt een enorme ontlading. Het is klaar, we kunnen rust nemen.

Of toch niet? Helaas zijn mijn beide schoonouders ook getroffen door kanker. Mijn schoonvader is in december overleden en twee weken na mijn laatste bestraling waren we bezig met het regelen van zijn uitvaart.'

Positief blijven
‘Het is waar wat ze zeggen: ‘you never realize how strong you are, until being strong is the only choice you have’. Ik maakte de keuze om sterk te zijn en positief te blijven denken, dat heeft mij door het hele kankertraject geholpen. Natuurlijk zijn er ook momenten dat ik huilend op de bank zat en het even niet meer wist.

Ik denk dat ik een andere manier van herstel beleef dan mensen die zonder bijkomende zwangerschap deze diagnose krijgen. Ik moet mijn tijd verdelen over de fysiotherapeut, de haptonoom, de psycholoog, controles in het ziekenhuis, mijn werk, sociale bezigheden en het verzorgen van onze dochter. Maar juist de aanwezigheid van zo’n kleine leidt de aandacht af van zaken waar je je normaal misschien zorgen om zou maken.’

Luisteren naar je lichaam
‘Ik had de behoefte om weer iemand anders te zijn dan alleen die persoon met kanker, moeder of de vrouw van en wilde weer aan het werk. Ik merk wel dat ik daarmee veel van mezelf vraag en dat ik met 2x 2 uur ook wel aan mijn limiet zit. Gelukkig is er ontzettend veel begrip vanuit mijn werkgever.

Ik merk ook een vermindering in concentratie en heb minder energie. Dat is natuurlijk een van de bekende gevolgen van kanker en de behandelingen. Vermoeidheid is vervelend, maar het is belangrijk om te luisteren naar je lichaam. Ik moet het dagelijkse bewegen ook bewust indelen en dus niet én de fysiotherapeut en de psycholoog op één dag inplannen. Dat kost teveel energie’.

Carola’s dochter is onder controle bij het Prinses Maxima Centrum, waar ze onderdeel uitmaakt van een studie die tot het 18^e levensjaar volgt wat de gevolgen zijn van chemo tijdens de zwangerschap op het kind. Dat is een geruststellend idee, dat daar blijvend op gecontroleerd wordt. Gelukkig is haar dochter gezond, laat een goede ontwikkeling zien en is een heerlijk kind!

------
Carola vertelde haar verhaal voor Olijfblad 3-2023 (september 2023). Inmiddels kunnen er veranderingen in haar gezondheid zijn opgetreden.