Ze kan het wel van de daken schreeuwen: baarmoederhalskanker komt ook bij jonge vrouwen voor! Chantal (28) spreekt uit ervaring. Op haar zesentwintigste wordt de ziekte bij haar ontdekt. De signalen die haar lichaam geeft, vallen haar niet op. De huisarts die haar onderzoekt, constateert dat haar baarmoeder er wat ‘rood’ uitziet, schrijft antibiotica voor en stuurt haar naar huis. “Ik ben er niet eens boos om, je denkt gewoon niet aan kanker op zo’n leeftijd.”
Dat ze bloed verloor als ze seks had gehad, vond ze vreemd maar boezemde haar geen angst in. “Dat ik twee jaar eerder een baarmoederontsteking had en dat ik tijdens mijn menstruatie altijd zo’n pijn in mijn buik en onderrug had, was gewoon zo. Ik maakte me daarover geen zorgen.” Chantal raakt zwanger en bevalt in december 2012 van een prachtige dochter. De zwangerschap verloopt zonder al te veel problemen. “Hoe anders was dat toen ik in verwachting was van mijn tweede dochter… ik verloor veel bloed toen ik op visite was bij familie, dat ik vreesde voor een miskraam.” Haar vriend en tante gaan mee naar het ziekenhuis waar gelijk een uitstrijkje wordt gemaakt. De uitslag is wat apart: er zijn onrustige cellen en pap 2, en dat klopt niet. Terug in Breda gaat Chantal wederom naar de gynaecoloog die tijdens de zwangerschap geen uitstrijkje meer wil maken. “Er werd gezegd: als je zwanger bent, is de uitslag ervan niet betrouwbaar omdat alles dan toch al anders is.”
Knobbel
Chantal krijgt als ze drieëndertig weken zwanger is weeën en heeft nog steeds last van bloedverlies. Twee weken later krijgt ze harde buiken en voorweeën en gaat naar haar verloskundige. “En zij is mijn redding geweest. Zij voelde een knobbel op mijn baarmoedermond en stuurde me door naar het ziekenhuis. Daar werd mij gezegd dat het ‘een lipje van mijn baarmoedermond’ niets om me zorgen over te maken.” Maar dat deed ze wel. Het voelde niet goed. Ze nam weer contact op met haar verloskundige die haar zei dat er de volgende dag een gynaecoloog in de praktijk zou zijn. Hij voelde ook een knobbel maar wilde die na de bevalling onderzoeken.
Wel of geen kanker?
De gynaecoloog trof na de bevalling een tumor van twee centimeter aan net buiten de baarmoederhals dat in anderhalve maand snel groeide en met een tangetje werd weggeplukt. “Ik hoefde me geen zorgen te maken, het zag er goed uit. Het leek een poliep.” Chantal had het graag willen geloven, maar haar onderbuikgevoel was juist: het zat niet goed. De gynaecoloog vertelde dat ze een adenocarcinoom had. “Ik had geen idee. Hij zei niet dat het kanker was en toen ik thuis ging googlen, vond ik van alles over andere soorten kanker maar niks over baarmoederhalskanker.” Ze vertrouwde het niet. Had ze nou wel of geen kanker? Ze belde naar de gynaecoloog en haar zorgen waren terecht: het was kanker.
Geen uitzaaiingen
“Een lang verhaal kort: ik heb een Wertheim-operatie ondergaan en heb alleen mijn eierstokken nog. Tot mijn grote opluchting had ik geen uitzaaiingen.” Het herstel ging langzaam en nog steeds ondervindt Chantal er hinder van. Maar haar blik is positief en naar de toekomst gericht; ze start met een nieuwe opleiding tot verpleegkundige. “De verpleegkundige die me bijstond toen ik ziek was, heeft het verschil gemaakt. Ik kreeg daardoor veel respect voor het werk dat zij doen en ik wil dat voor anderen ook betekenen. Kanker heeft bij mij veel verwoest, maar heeft me ook veel goeds gebracht. Dat klinkt tegenstrijdig, maar zo voelt het wel.”
Veel steun heeft Chantal ook aan de Facebookgroep met vrouwen die ook gynaecologische kanker hebben, of hebben gehad. “We kunnen goed met elkaar praten, we begrijpen van elkaar wat je doormaakt. Je omgeving is na een tijdje klaar met je ziekte; je bent er toch nog? wordt dan gedacht. Maar zo is het niet, elke dag word ik geconfronteerd met de gevolgen.”
Chantal vertelde haar verhaal in februari 2019. Er kunnen veranderingen in haar gezondheid zijn opgetreden.