Chantal (54): 'Ik kreeg een setje plastic staafjes en een boekje uitgereikt'

Op 52-jarige leeftijd werd Chantal gediagnosticeerd met baarmoederhalskanker. Er werd een behandelplan opgesteld en een lang traject volgde. Ze onderging 25 uitwendige bestralingen, 5 chemokuren en 3 inwendige bestralingen. “Tijdens de behandelingen zit je in een zogenaamde flow, je leeft van behandeling naar behandeling en telt alleen maar af”.

Over de behandeling in haar ziekenhuis is Chantal heel tevreden. Het personeel was heel aardig en nam genoeg tijd. Elke vraag van haar was altijd relevant. “Als je het gevoel hebt, dat er te weinig tijd voor je genomen wordt, vraag dan door”, is haar advies. “Niets is gek, stel alle vragen. Daar hoef je geen baarmoederhalskanker voor gehad te hebben”.

Vóór de behandeling was al aangegeven, dat radiotherapie kans geeft op verklevingen van de vaginawand en dat pelotte therapie werd geadviseerd om ervoor te zorgen dat penetratie mogelijk blijft. Hierover zou Chantal een gesprek krijgen met een verpleegkundige.

Het gesprek
Twee weken na de behandeling had ze ‘dit gesprek’, dat voor haar niet helemaal naar wens verliep, omdat de verpleegkundige volgens haar niet echt gevoel bij het onderwerp had. In Chantals woorden: “Niet zo besmuikt en met een uitgestreken snuit!”. Het was een oudere dame die in ‘jaren ’50-taal’ ging uitleggen wat Chantal moest doen. “Het gesprek was zeer klinisch; ik kreeg een setje plastic staafjes en een boekje uitgereikt”. De verpleegkundige vertelde haar, dat ze de staafjes (pelottes) moest insmeren met glijmiddel en deze staafjes in de vagina moest inbrengen. Starten met de kleinste en daarna de grotere. Het gesprek was ontdaan van elke emotie. Chantal miste een stukje betrokkenheid.

Toen Chantal suggereerde dat het misschien wel plezierig zou zijn om eerst zichzelf te stimuleren en ontspannen door masturbatie, was het antwoord van de verpleegkundige: “Dat is voor de pelotte niet nodig!”. “Dat snap ik, maar voor mij wel!”.

De speelgoedwinkel
Chantal geeft aan dat gynaecologische kanker zeer ingrijpend is en het letterlijk het innerlijk van het vrouw zijn aantast. Het is dan ook heel belangrijk dat de connectie tussen lijf en geest daarna goed wordt hersteld. Door dit herstelproces te presenteren als corvée, voelde voor haar niet als de juiste wijze. Sterker nog, het kan doorwerken in het contact met je liefdespartner, aldus Chantal.

“Nu wist ik de weg naar de ‘speelgoedwinkel’ te vinden en kreeg ik zelfs plezier in dit re-integratietraject”. Chantal had zoiets van: “Ik moet heel snel zorgen, dat ik het zelf leuk maak”. Ze zat toen nog in een relatie met een heel hoog sensueel gehalte. Met haar toenmalige partner had ze vóór haar ziek zijn de speeltjes al ontdekt, zoals een clitoristriller, een vibrator met kralen en opzetstuk.

Discipline
Gelukkig viel de beschadiging bij Chantal mee en zijn er anderhalf jaar na dato geen verklevingen geconstateerd. Ze denkt zeker dat haar inspanningen hebben meegewerkt aan het herstel. “Ik ben een heel gedisciplineerd persoon, 3x per week bracht ik de pelotte in, je hebt een sterke intrinsieke motivatie nodig”. Na 4 weken startte ze met het inbrengen van pelotte maat 2, ongeveer 2 weken en in de derde week pelotte maat 3. Maat 4 vond ze vrij ambitieus. Ongeveer 5 à 6 weken na de laatste behandeling was Chantal weer intiem.

Toen en nu
Clitoraal is er eigenlijk geen verschil tussen vóór en na de behandeling. Chantal maakt genoeg vocht aan en komt gemakkelijk klaar. Ze geeft aan dat het wel belangrijk is om voldoende opgewonden te zijn. Haar toenmalige partner vond dat ze wat nauwer was dan voorheen, maar dat vindt ze stiekem wel positief. “Naar vriendinnen maak ik wel eens het grapje dat ik een ‘vaginalift’ heb gehad”. Bij mannen van dezelfde leeftijd is alles ook niet meer zoals vroeger, dus dat de ‘boel’ wat strakker is, is helemaal geen probleem, volgens haar. Ze vindt het wel prettig. Sowieso vindt ze er zichzelf mooier op geworden. Er is niets van te zien en na de chemokuren heeft ze ook minder schaamhaar. Ze is ook niet dikker geworden van de behandeling, sport veel en eet gezond.

Belangrijk
Chantal had een relatie die begon voor haar ziekte tot erna. Voor Chantal was seks iets waar ze altijd van genoot. Ze vond het leuk om te experimenteren. Nu heeft ze al ruim een jaar geen partner meer. “Mijn libido is helemaal ingezakt”. Ondanks dat alles nog werkt en dat het past, is ze er nu niet mee bezig. Ze voelt zich eenzaam door corona. Ze heeft weinig sociale contacten, alles gaat online en daten mag niet. “Ik heb er gewoon helemaal geen zin in, niet om er aan te denken en niet om er mee bezig te zijn”. Ze ervaart wel dat ze na de behandeling veel makkelijker over kanker en seks praat.

Als ze terugdenkt aan de periode van behandeling, zijn er twee woorden die overheersen; eenzaam en angst. Ondanks alle vriendelijke mensen om haar heen, zowel in het ziekenhuis als uit haar omgeving, moet je de behandelingen toch alleen doorstaan. Lange eenzame nachten als ze wakker was met de angst het niet te overleven.

Door corona gaat deze eenzaamheid maar door. “Ik ben er zo aan toe om te gaan feesten, om te daten, om weer plezier te hebben!”.

Haar lotgenoten wil ze graag het volgende meegeven:

“Je hebt je leven weer terug, vier het leven!”, “Laat je seksualiteit weer toe!” en als het weer kan: “ Goed gaan feesten!”

Chantal vertelde haar verhaal in mei 2021. Inmiddels kunnen er veranderingen in haar gezondheid en situatie zijn opgetreden.

Wil jij ook jouw ervaring met seksualiteit na gynaecologische kanker delen? Mail dan naar online@olijf.nl.