Lees verder
Op jonge leeftijd wist Jennifer al dat ze moeder wilde worden. Die wens is uitgekomen: samen met haar man en twee dochters is haar gezin compleet. Omdat ze niet meer zwanger wilde raken, liet ze een spiraal zetten. De gynaecoloog zag iets afwijkends in haar baarmoederhals en dezelfde dag ging ze naar de huisarts voor een uitstrijkje. Vanwege de uitslag pap 3b werd een colposcopie uitgevoerd (een kijkonderzoek van de baarmoederhals, red.). Terwijl ze alleen thuis op de bank televisie kijkt, krijgt ze het telefoontje wat haar wereld op z’n kop zet: ze heeft baarmoederhalskanker. "Je schrikt je kapot. Je verwacht het gewoon echt niet.”
Kwade beestjes in mijn buik
Ze was opgelucht dat haar kinderen niet thuis waren op het moment dat ze de uitslag kreeg. “Ik was helemaal van de wereld geslagen.” Eén ding wist ze zeker: ze wilde haar kinderen hier niet mee belasten. Maar ze zou een operatie ondergaan en moest daarom toch uitleg geven over wat er met mama aan de hand is. Geadviseerd door de arts vertelde ze aan haar dochters – toentertijd 2 en 4 jaar – dat ze kwade beestjes in haar buik heeft en dat die eruit gehaald moesten worden. “Ik denk dat het goed is om een verhaal te vertellen. Dat heb ik ook gedaan en daar ben ik blij om, want het begrip is er echt.” Op zo’n jonge leeftijd begrepen haar kinderen al heel goed dat ze voorzichtig bij mama’s buik moesten doen na de operatie. Zelf had Jennifer er enorme moeite mee dat ze haar kinderen niet kon optillen. Op een middag moest ze haar jongste in bed leggen en dit loste ze op door een trapje te maken zodat de kleine zelf in bed kon klimmen. “Het moeilijkste vond ik dat ik niet voor ze kon zorgen. Dat was me ontnomen voor zes weken lang.”
Operatie
Jennifer kwam in aanmerking voor een baarmoedersparende operatie, maar ze koos ervoor om haar baarmoeder volledig te laten verwijderen. Ook werden een aantal lymfeklieren weggehaald.
“Ik heb twee kinderen. Ik wilde er alles aan doen om de kans op een recidief zo laag mogelijk te houden. Dat kostte mij m’n baarmoeder.” In oktober 2023 werd ze geopereerd. Achteraf werd voor haar extra bevestigd dat ze de juiste keuze heeft gemaakt, want er bleek toch (ingekapselde) uitzaaiingen te zitten in twee lymfeklieren. Daarom moest ze alsnog preventief chemotherapie en bestraling ondergaan.
Eerste dag chemotherapie, eerste dag basisschool
Op de dag van haar eerste chemo, ging haar oudste dochter voor het eerst naar de basisschool. Met het ziekenhuis had Jennifer geregeld dat de chemobehandelingen na negen uur gepland stonden, zodat ze zelf haar dochter naar school kon brengen en ophalen. Het heeft haar geholpen dat ze haar moederrol kon blijven vervullen. “Je gaat de behandelingen in, maar je wilt ook gewoon moeder zijn.” Moeder zijn is wat ze altijd heeft gewild en waar ze het allemaal voor doet. Haar kinderen waren haar motivatie om door te gaan. “Mijn kinderen hebben me overeind gehouden.”
Vertrouwen in je lijf
Na de behandelingen kwam de grootste klap. Jennifer vindt het moeilijk om op haar lijf te vertrouwen, omdat ze eerder geen duidelijke signalen vanuit haar lijf heeft ervaren. Bovendien gaven de onderzoeken geen garantie toen er toch sprake bleek te zijn van een uitzaaiing na de operatie. Dat maakt haar angstig. “Waar moeten mijn alarmbellen op af gaan? Geen idee.” Voor een controle ervaart ze spanning. “Ik denk dat dat bij iedereen is die in deze fase zit. Eigenlijk weet je dat het goed zit, maar je bent toch bang voor die bevestiging dat dat niet zo is.”
Het is een proces om het vertrouwen in haar lichaam terug te winnen. Ze is haar angst in stappen aan het overwinnen en langzaamaan krijgt ze weer steeds meer vertrouwen. “Hoe meer onderzoeken ik krijg, hoe meer het goed blijkt te zijn, hoe beter het gaat.” Ook heeft de begeleiding van de psycholoog haar hierbij geholpen. “De psycholoog heeft me geholpen dat ik niet altijd bang hoef te zijn. Je moet weer leren dat het niet altijd slecht hoeft te zijn.”
Stichting Olijf
Al vrij snel kwam Jennifer met Olijf in aanraking toen ze meer informatie ging zoeken, nadat ze haar diagnose had gekregen. Vanuit Olijf kreeg ze een buddy die haar veel heeft geholpen in die periode. “Ze heeft mij voorbereid op wat ik moest verwachten en op alles wat er ging gebeuren.” Na de behandelingen wilde Jennifer niet met lotgenoten praten, maar achteraf denkt ze dat het haar had kunnen helpen: “Ik ontweek alles wat met kanker te maken had. Als ik dat niet had gedaan, dan had ik er mentaal waarschijnlijk een stuk sterker voor gestaan. Ontloop het niet, want daar word je niet beter van. Nu ga ik de confrontatie met die stomme ziekte aan.”
Vooruitgang
Af en toe krijgt Jennifer nog de vraag van haar jongste: ‘Mama, is de buik al beter?’. Haar buik heeft een lange tijd zeer gedaan. Nu het litteken is hersteld, gaat dat een stuk beter. Ze heeft meer energie, kan zich beter focussen en is weer volledig aan het werk als manager bij een bouwmarkt. Dat geeft haar rust in haar hoofd. Fysiek wordt ze beperkt in haar beweging door lymfoedeem, terwijl ze altijd heel sportief is geweest. Ze hoopt met behandeling dit onder controle te krijgen. Het is haar streven om weer te kunnen voetballen, maar het belangrijkste is dat ze zonder belemmeringen met haar kinderen kan spelen en voor ze kan zorgen.
Jennifer is zich erg bewust van de impact van baarmoederhalskanker op vrouwen. “Er zijn vrouwen die na de kankerbehandeling geen kinderen meer kunnen krijgen. Dat lijkt me enorm heftig. Dan heb ik geluk dat ik twee mooie kinderen heb. Ik heb veel geluk gehad.”
Jennifer vertelde haar verhaal in november 2024. Inmiddels kunnen er veranderingen in haar gezondheid zijn opgetreden.