Al zestien jaar heeft Karin (38) een relatie met haar man. Een paar maanden geleden werd ze behandeld voor baarmoederhalskanker: twee kijkoperaties, pijnlijke inwendige bestralingen, ‘normale’ bestralingen en chemotherapie. Gelukkig heeft haar ziek-zijn hen alleen maar dichter bij elkaar gebracht. ‘We hebben allebei zoiets van: we moeten nu genieten, niet straks.’
Met één onderdeel van de relatie gaat het nog niet vlekkeloos: hun seksleven. ‘Het wordt wel weer beter, maar in het begin lag ik als een soort plank me schrap te zetten voor de pijn die komen zou. Dat is minder geworden, maar bij verschillende standjes doet het soms nog wel erg zeer. Na afloop check ik steeds of er bloed op het laken ligt. Dat hoort erbij, maar toch schrik ik daar van.’ Ook inwendig onderzoek bij de arts deed de eerste keer veel pijn.
Doordat ze in de overgang is gekomen, heeft Karin nog maar nauwelijks zin in seks. Dat is jammer voor haar man, want zij neemt eigenlijk geen initiatief meer. ‘Tijdens de behandelingen lag ik vaak ingepakt in een shirt, een joggingbroek en sokken in bed. Dat vond mijn man niet leuk, hij had het gevoel dat ik een muur had opgetrokken. Misschien wel ja. Ik was erg aangekomen, hield veel vocht vast en op mijn buik zaten getatoeëerde puntjes voor de bestralingen. Tijdens de chemokuren had ik ook nog een gele gloed en door de bestralingen groeide er bovenop mijn vagina geen haar meer. Nu is dat op zich niet erg, maar aan de zijkanten groeide het nog wel. Het zag er raar uit. Ik voelde me net een teletubbie: onaantrekkelijk en seksloos.’
Ze is nu begonnen met sporten en neemt zich voor in de nabije toekomst een afspraak te maken met een seksuoloog, samen met haar man. ‘We kunnen goed met elkaar praten, maar over de seksuele problemen die we nu hebben, zijn we nog niet echt de diepte ingegaan. Gelukkig heb ik een hele fijne en betrokken radiotherapeut, met wie we ook alles kunnen bespreken.
’Drie keer per week moet Karin een pelotte in haar vagina inbrengen, om verklevingen als gevolg van de bestralingen tegen te gaan. ‘Best wel een horrorgedachte: het kan gewoon dichtgroeien!’ Zo’n pelotte vindt Karin vreselijk. ‘Ik ga meestal ondertussen zitten pinteresten als afleiding, maar het blijft een vreemde, klinische handeling, waardoor ik niet echt méér zin in seks krijg. Ik zou het ook kunnen doen met een dildo, maar daar voel ik nu nog niet zoveel voor.’
‘Ik heb mijn draai nog niet gevonden, seksueel gezien. Nu de pijn minder wordt, merk ik dat mijn orgasmes minder intens zijn dan voor de behandelingen. Ik word nog wel vochtig, maar anders dan eerst. En de spontaniteit is er een beetje af, omdat ik van alles nog niet durf en me onzeker voel. Door het sporten voel ik me weer wat vrouwelijker. Hopelijk komt de zin in seks ook weer terug.’
Karin vertelde haar verhaal in 2017. Karin is een pseudoniem.