Toen Sanne 26 was, kreeg ze de diagnose baarmoederhalskanker. Drie operaties – waarbij ze haar baarmoeder, een deel van haar vagina en de lymfeklieren in lies en bekken kwijtraakte –, weken van zelf-katheteriseren en opnieuw leren plassen, leren lopen en overleven.
Nu, een jaar later, zit ze er stralend bij. ‘Al voor de operaties was mij verteld dat mijn seksuele beleving ingrijpend zou veranderen. De laatste keer seks voor de operatie was ik dan ook best wel emotioneel. En na een lang, pijnlijk traject hebben mijn vriend en ik inderdaad wel weer een goed seksleven.
Maar het is anders ja, mijn orgasme zoals ik dat kende ben ik kwijt. Het is alsof ik verdoofd ben. Ik voel het wel, maar meer in de verte. ’Twee van Sannes operaties zijn vaginaal uitgevoerd. ‘Alles vanbinnen deed zeer. Bovendien is mijn vagina vijf centimeter ingekort. Ik blijf het littekenweefsel voelen als mijn vriend te diep gaat.
Er zat na mijn laatste operatie van binnen ook een nietje (als hechting), wat we allebei voelden tijdens de seks, dat was niet fijn. Ook word ik minder snel vochtig. Het is allemaal anders. Maar het is wel beter dan in het begin.
Door dit alles voelde ik me in het begin net een opblaaspop. Hol van binnen, net zoals zo’n opblaasbare vrouw. Ik was mijn zelfvertrouwen kwijt en kon in het begin moeilijk genieten door de pijn die de seks met zich meebracht. Het plezier in seks werd daardoor bij mij, maar ook bij mijn vriend, minder, maar het verlangen bleef.
Het kostte een hoop geduld en doorzettingsvermogen. In het begin deden we alleen aan seks met de hand. En veel strelen, masseren, elkaar op andere manieren liefde geven. Nu hebben we gelukkig weer seks. Ik beleef het anders dan vroeger. Dat is niet meer erg, maar het duurde wel even voor ik dat kon accepteren en echt weer kon genieten.’
Sanne vertelde haar verhaal in 2017.