Lees verder
Selma is jong en had geen klachten, maar er werden toch afwijkende cellen aangetroffen na haar eerste uitstrijkje op haar dertigste. Er volgde een pittige behandeling met een crème (Aldara crème) en een lisexcisie, plus drie vaccinaties tegen het HPV-virus. Dat is niet niks, maar Selma is ontzettend blij dat ze dat eerste uitstrijkje heeft laten maken.
‘Zoals alle vrouwen kreeg ik op mijn 30ste een oproep voor het maken van een uitstrijkje. Ik heb nooit getwijfeld om te gaan, misschien mede doordat ik verpleegkundige van beroep ben en ik het belangrijk vind om op zo’n uitnodiging in te gaan. Toen ik enkele weken later de envelop kreeg met de uitslag ging ik er vanuit dat er niets aan de hand was, want ik had helemaal geen klachten. Maar er stond in deze brief dat ik het HPV-virus heb en dat er licht afwijkende cellen te zien waren. Iets dat ik totaal niet had verwacht. Ik belde de gynaecoloog in mijn ziekenhuis en ze vertelde mij dat het pap3a1 was, waarvoor verder onderzoek nodig was.’
Nieuwe behandeling
‘Dit moet goed in de gaten worden gehouden en daarom moest ik na een half jaar nogmaals terugkomen om te kijken of de situatie was verbeterd. Helaas was dat niet het geval. Het was inmiddels Pap3a2, en dan moet je worden behandeld. Uit de biopten kwam CIN3, een voorstadium van baarmoederhalskanker. Tot voor kort bestond de behandeling uit een lisexcisie, waarbij de gynaecoloog een stukje van de baarmoederhals wegbrandt. Toen mijn vriend en ik bij haar in de spreekkamer zaten, had de gynaecoloog ook een andere optie: Aldara crème (heet ook wel imiquimod crème, red.). Met een lisexcisie heb je namelijk tweemaal zoveel kans op een te vroeg geboren kind, zo vertelde de gynaecoloog. Daarom besloten we eerst de behandeling met de Aldara crème te proberen.
Ik moest vier maanden lang driemaal per week ’s nachts een tampon met crème inbrengen en deze de volgende dag vervangen door een tampon zonder zalf, om eventuele restanten van de crème op te laten nemen. Ik mocht niet zwanger worden, dus anticonceptie bleef nodig. Aldara Crème wordt al langer gebruikt voor bijvoorbeeld huidkanker, maar toen ik ermee begon waren er nog weinig ervaringen te lezen van vrouwen die de crème al eerder hebben gebruikt voor baarmoederhalskanker.'
Goede voorlichting is nodig!
‘Ik heb de kuur afgemaakt, maar ik vond het vreselijk. Elke nacht had ik enorme pijn. Het bloedde en het gaf een enorm branderig gevoel. Hierdoor sliep ik slecht, maar ik ben wel gewoon blijven werken. Ik probeerde het gebruik van de crème wel rondom werk en andere activiteiten heen te plannen, zodat ik er dan zo min mogelijk last van had op die dagen.
Maar het ergste was het mentale effect van de behandeling: de invloed die het had op mijn leven. Intiem contact was bijvoorbeeld niet mogelijk. Mijn vriend had er alle begrip voor en hielp mij hier mede doorheen, waarvoor ik hem enorm dankbaar ben. Op het mentale vlak was de steun van mijn vriend en vriendinnen ontzettend belangrijk.
Ik zou deze crème niet aanraden, maar het is natuurlijk een persoonlijke keuze. Goede en eerlijke voorlichting is fijn, zodat ieder voor zich een goede beslissing kan nemen. Mijn apotheker vroeg of ik mijn ervaringen wilde delen, zodat hij dit kon meenemen in de voorlichting aan andere patiënten. Daaraan heb ik graag bijgedragen, zodat er wat meer kennis en dus ook betere voorlichting over deze crème komt.’
Opgelucht
‘Na vier maanden bleek dat de crème niets had gedaan. Sterker nog, het was erger geworden: Pap3b. Ik was daar enorm teleurgesteld over, en was angstig. De lisexcisie moest alsnog plaatsvinden en ik was bang dat er toch kwaadaardige cellen zouden worden aangetroffen.
De operatie ging prima. Op mijn verzoek ging deze wel onder narcose. Ik kan heel goed patiënten op hun gemak stellen, maar als het mezelf aan gaat is het een ander verhaal. Narcose vond ik doodeng, maar een lokale verdoving zag ik ook niet zitten. Ik was bang dat ik ongemakkelijk zou liggen en een onverwachte beweging zou maken. Gelukkig kwam ik goed uit de operatie en ik was in no time weer aan het werk. Na vijf dagen werd ik al gebeld door mijn gynaecoloog. Ik schrok, want de andere uitslagen had ik ook al snel binnen en deze waren niet goed. De gynaecoloog wilde mij gauw laten weten dat ze geen kwaadaardige cellen had gezien.’
Doe dat uitstrijkje!
'Ik was enorm opgelucht, maar ik ben nog niet klaar. Over een aantal maanden moet ik langs voor een uitstrijkje om te kijken of alles rustig is. Daarnaast moet ik nog drie vaccinaties krijgen om het HPV-virus uit mijn lijf te krijgen. Ik moet ze zelf betalen, à 500 euro. Voor mij kan dat, want we hebben een goede baan en geen kinderen, maar dit is niet voor iedereen weggelegd. Dit moet veranderen, want ik vind dat elke vrouw met een voorstadium baarmoederhalskanker een behandeling verdient die ten zeerste wordt aangeraden. Daarom vertel ik dit.
Ondanks alles wat ik heb meegemaakt ben ik ontzettend blij dat ik op die eerste uitnodiging in het kader van het bevolkingsonderzoek heb gereageerd en er actie kon worden ondernomen op iets waar ik geen weet van had. Het lijf geeft niet altijd een seintje als er wat mis is. Daarvan ben ik het levende bewijs. Ik moet er niet aan denken dat ik dat uitstrijkje niet had laten maken en later zou blijken dat het helemaal mis was, want dat had ik mezelf nooit vergeven. Dus doe dat uitstrijkje, want het kan je zoveel verdere ellende besparen!’
Selma vertelde haar verhaal in juni 2022. Inmiddels kunnen er veranderingen in haar gezondheid zijn opgetreden.