Baarmoederhalskanker ontstaat niet zomaar. Daar gaat een ontwikkeling aan vooraf. ‘Als je vanaf je dertigste uitstrijkjes laat maken, je lichaam goed in de gaten houdt en aan de bel trekt bij klachten ben je er vaak op tijd bij.’ Dat zegt ervaringsdeskundige Serena (36). ‘Je hoeft niet bang te zijn dat het meteen kanker is.’
Toen de zus van Serena baarmoederhalskanker kreeg, was ze net bevallen. Ze had net drie kinderen. Door de zwangerschappen en bevallingen was haar zus destijds niet zo bezig met bevolkingsonderzoeken en uitstrijkjes. Totdat ze klachten kreeg en er een grote tumor moest worden verwijderd. Na een intensieve behandeling liep het gelukkig goed af en is Serena’s zus genezen, maar Serena was op haar hoede. Als geen ander wist ze dat controles belangrijk zijn. En dat bleek ook zo te zijn. Serena kreeg vijf jaar geleden blaasontsteking die steeds terugkwam en ze had bloedverlies na het vrijen. Ze meldde zich bij de huisarts. Ze had op haar 29e haar eerste uitstrijkje laten maken vanwege de klachten. Deze uitslag was gek genoeg goed. Bij de uitnodiging van het bevolkingsonderzoek voelde het dubbel om nog een keer te gaan. Maar toch vertrouwde Serena het niet en koos ze ervoor toch te gaan. De uitslag was PAP2.
In de rook
‘Er is dan nog niet zo veel aan de
hand, maar ik moest wel terugkomen voor controle na een halfjaar. Want de
onrustige cellen kunnen zich ontwikkelen tot kwaadaardige cellen. Na een aantal
controles bleek het nog steeds PAP2 te zijn. De gynaecoloog besloot op een
gegeven moment de cellen te laten onderzoeken en nam een biopt af. De schrik
zat erin toen bleek dat Serena PAP3 had, een voorstadium van
baarmoederhalskanker. ‘De gynaecoloog stelde een lisexcisie voor. Mijn vriend ging
heel lief mee. We konden op een scherm zien hoe de arts de onrustige cellen uit
de baarmoederhals wegbrandde met een metalen lisje. Ik vond het een gênant
moment, want ik lag daar in een gynaecologische stoel, met een kleine walm van rook
om me heen. Verder voelde ik er niets van, want de plaatselijke verdoving
werkte goed. De enige zorg die ik had was of deze ingreep invloed zou hebben op
het krijgen van kindjes. Kon ik ze dan nog wel krijgen? De dokter stelde me
gerust. De behandeling had geen invloed op de bevalling, ik hoefde niet bang te
zijn voor miskramen en ik kon net zo goed zwanger worden als elke andere
vrouw.’
Praat erover!
Serena had ook het humaan papillomavirus
(HPV). Dit virus komt veel voor. Het lichaam ruimt het HPV-virus bijna
altijd binnen twee jaar weer op. Soms lukt dat niet. Dan blijft het virus
blijft langdurig aanwezig. Sommige varianten kunnen baarmoederhalskanker
veroorzaken en dat was bij Serena ook het geval. ‘Het was schrikken, maar ik
wilde het ook niet te groot maken. Mijn zus had baarmoederhalskanker en mijn
moeder longkanker. Daar was ik meer mee bezig dan met mijzelf. Ik was alleen
maar blij dat ik een voorstadium had dat goed te behandelen was. Als ik geen
actie had ondernomen, had ik baarmoederhalskanker gekregen, zo vertelde de
gynaecoloog.’
Inmiddels is Serena bonusmama van een bonuszoon en mama van een dochter. Ze heeft via haar platform,’ van Single tot Bonusmama’ veel contact met andere vrouwen. Ze vindt het belangrijk dat er meer bekend wordt over het onderwerp. Als moeder en gezinscoach vindt ze openheid over je lichaam, seksualiteit en HPV een vanzelfsprekend onderdeel van de opvoeding bij pubers. Het is heel waardevol om je lichaam goed te leren kennen, Daarnaast is het belangrijk te weten wat het virus is, en hoe het wordt overgedragen. Dat je lichaam het kan opruimen, maar dat het soms ook kan zorgen voor onrustige cellen. Dat je weet wat je moet doen als je klachten krijgt die daarbij horen, zoals blaasontstekingen, bruine afscheiding en bloedverlies.
Zelfafnametest
Serena begrijpt dat vrouwen er
tegenop zien om naar de huisarts te gaan voor een uitstrijkje. ‘Het is gewoon
niet fijn om in zo’n stoel te liggen en een eendenbek is echt niet comfortabel,
maar niets doen is geen optie. En als je er nu heel erg tegenop ziet, kun je
ook een zelfafnametest doen en het laten
opsturen naar het laboratorium. Na veertien dagen krijg je dan de uitslag. Het bevolkingsonderzoek
is vooral preventief. Er gaat tijd over voordat onrustige cellen zich
ontwikkelen tot baarmoederhalskanker. Als er iets uitkomt, ben je er vaak op
tijd bij. Zie het als onderhoud, als goed voor jezelf zorgen.’
Serena vertelde haar verhaal in maart 2021.