Wanda (50): 'Dit lijkt misschien geen succesverhaal, maar voor mij is dat het wel! Ik ben er nog!

“7 jaar geleden was ik zwanger van mijn 5e dochter. Tijdens deze zwangerschap ontwikkelde zich een knobbel in mijn linker schaamlip. Hiervoor heb ik zeker vijf specialisten gezien, onder wie artsen, gynaecoloog en verloskundigen. En kreeg steeds antibiotica en een Fucidinezalfje.

Vlak voor de uitgerekende datum begon de knobbel met etteren. Ik ging nogmaals naar een gynaecoloog. Gelukkig was deze nog in opleiding en haalde er zijn baas bij. Deze gynaecoloog was oncologisch onderlegd en zag meteen dat het fout was. Hij nam een biopt en stelde de diagnose ‘Voorstadium kanker’. Zijn voorstel was om eerst (over 3 dagen) de baby te halen en daarna mocht ik meteen door naar de Daniel den Hoed kliniek.

Kwaadaardig
Toen ik bij de Daniel den Hoed kliniek kwam, bleek de knobbel alweer verder ontwikkeld. Het was nu ook kwaadaardig, groter dan 4 cm én uitgezaaid naar de linker lies. Dat bleek bij de eerste operatie. Vier weken later moest ik opnieuw worden geopereerd. Tijdens deze operatie werden zowel links als rechts de lymfeklieren verwijderd. Helaas is mijn linkerkant mijn ‘zieke kant’. In de lies ontwikkelde zich een ontsteking, die moest worden geopend en vanzelf moest dichtgroeien. Omdat ik bij die lies ook nog 35 bestralingen moest, heeft dat wel een half jaar geduurd! Gelukkig hielden mijn kinderen me op de been.

Ik heb op allerlei manieren geprobeerd te revalideren, want al dat littekenweefsel was zeer pijnlijk en werd alleen pijnlijker. Gaan zitten. Opstaan. Ik ging door de grond, maar wilde niet opnieuw onder het mes. Tot ik het echt niet meer trok. In 2014 heb ik zuurstoftherapie gehad, gedurende 6 weken.

Wéér kanker
Tot nu toe had iedere arts na veel zalfjes en oefeningen gezegd dat ik plastische chirurgie nodig had. Mijn gynaecoloog /oncoloog was het hier tijdens een controle mee eens en opereerde mij, samen met haar collega's van plastische chirurgie. Tijdens de operatie bleek er naast mijn clitoris opnieuw een tumor te zitten. Dus in plaats van een reconstructie werd ook deze verwijderd en hield ik nog maar een vrij kleine opening over. Niet echt meer een vagina. Ik moest daarna eerst weer genezen van deze operatie.

Ondertussen werd het littekengebied steeds strakker. Fietsen en lopen werden steeds moeilijker. Ik kreeg een scootmobiel. In 2016 begon dezelfde pijn die ik eerder bij de clitoris had in mijn linker bil op te treden. Dat gaf ook problemen bij de ontlasting en bij het zitten. Mijn gynaecoloog nam mijn klachten gelukkig serieus en ik onderging een kleine operatie. Genoeg om mijn anus niet te beschadigen. Wat een schrik. Aan de buitenrand bij de bil zat wéér kanker!

Grote operatie
In overleg met diverse artsen en na een second opinion hebben we besloten een grote twaalf uur durende operatie uit te voeren. Hierbij zijn mijn anus, vagina, baarmoeder, eierstokken, vetschort, en het omliggende weefsel weggehaald. De wond werd afgesloten met een stuk uit mijn linkerdij. Helaas had ik weer erg veel complicaties en weer een open wond die zelf moest dichtgroeien. Deze plek zorgt nu voor een verzakking bij mijn bekkenbodemspieren. Gelukkig kon ik mijn blaas behouden, zodat ik - naast een colostoma- niet ook nog een urostoma hoefde. Ik heb nu een superapubes met helaas veel krampen.

Ik heb echt acht maanden moeten genezen van deze operatie. Maar ik breng mijn kinderen weer met de scootmobiel naar school en kan met hulp redelijk voor mijn huishouden zorgen.

Dit lijkt misschien geen succesverhaal, maar voor mij is dat het wel! Ik ben er nog voor mijn dochters van 6, 10, 16, 22 en 30 jaar én voor mijn kleinzoon van 1 jaar!”

Wanda heeft haar verhaal zelf geschreven in september 2018. Er kunnen ondertussen veranderingen in haar gezondheid zijn opgetreden.