Amanta Brouwer (43) was 33 toen er baarmoederhalskanker bij haar werd geconstateerd. Deze week is het Baarmoederhalskanker Preventieweek. Daarom roept Amanta alle vrouwen op een uitstrijkje te laten doen en alert te zijn op klachten: ’Trek op tijd aan de bel, want dit wil je echt niet.’
"Tijdens en na mijn derde zwangerschap had ik last van donkere afscheiding, maar de verloskundige dacht dat het met de zwangerschap te maken had. Toen ik na mijn zwangerschap een spiraal wilde laten zetten, vond de huisarts dat het er toch onrustig uitzag. Ze vertrouwde het niet en liet me een uitstrijkje doen. Het was niet goed.’’
Overlevingsmechanisme
"Ik werd doorgestuurd naar de gynaecoloog voor een colposcopie (kijkonderzoek van de baarmoedermond). Hij vertelde mijn man dat het beter zou zijn als hij de volgende keer ook mee zou komen. Toen wist ik dat het foute boel was. Tijdens het onderzoek bleek dat ik een tumor van vijf centimeter had.
Het slechte nieuws kwam bij mij nog niet meteen binnen. Ik was heel nuchter en wilde meteen vooruitdenken. Voor elke afspraak verdiepte ik me in alle mogelijke scenario’s en struinde ik het internet af. Het was wel heftig wat ik onder ogen kreeg, maar op deze manier voelde het alsof ik de controle vasthield en zelf bepaalde wat er ging gebeuren.
Mijn man was echt in shock en mijn moeder was meteen intens verdrietig. Zelf was ik aan het overleven, maar zij zagen alle veranderingen. Dat was voor hen heel zwaar.’’
Klap
"De klap kwam pas toen ik hoorde dat ik chemotherapie zou krijgen. Toen besefte ik pas dat ik echt ziek was. De tumor was zo groot dat ze ’m voor een operatie wilden laten slinken door middel van chemo. Daarna zou er een heftige operatie volgen waarin mijn baarmoeder, steunweefsel en lymfeklieren zouden worden verwijderd.
Voor mij was het meteen duidelijk: alles mocht eruit, want ik had het toch niet meer nodig. Ik had gelukkig al drie gezonde kinderen op de wereld gezet en voor de operatie hadden mijn man en ik al besloten dat ons gezin compleet was. Ik heb twee zoons, Mycah (17) en Jaevey (10) en een dochter, Kaylynn (14). Ik heb geluk gehad dat ik zo jong aan kinderen ben begonnen.’’
Prognose
"De chemotherapie maakte me moe en ik kreeg ook een zware bloedvergiftiging. Ik vond het heel moeilijk toen ik hoorde dat ik mijn haar ging verliezen. Dat was een grote klap. Ik ben van origine kapster, dus het raakte me. Ik werd er erg verdrietig door. Ik kreeg een pruik, maar die heb ik eigenlijk bijna niet opgehad. Uiteindelijk vond ik mezelf veel stoerder met een mannenpet en mijn blote hoofd.
Na de diagnose vroeg ik me af of ik het aankon om te vragen naar de prognose. Ik wist niet wat ik met een eventueel antwoord moest, het kon namelijk alle kanten op. Wat als zou blijken dat het foute boel was en ik alleen nog levensverlengend behandeld kon worden?
Toch heb ik het gevraagd. De prognose was goed, het zag er gunstig uit. Na de operatie was ik gelukkig schoon. Ik was ontzettend opgelucht en blij. Maar ik voelde ook ongeloof en twijfel. Was het echt wel allemaal weg? De arts stelde me gelukkig gerust.’’
Baarmoederhalskanker Preventieweek
Deze week – van 18 tot en met 24 januari – is het Baarmoederhalskanker Preventieweek. Baarmoederhalskanker is goed behandelbaar wanneer het wordt geconstateerd in een vroeg stadium door middel van een uitstrijkje. Maar volgens Olijf, een netwerk voor vrouwen met gynaecologische kanker, geeft slechts zes op de tien vrouwen gehoor aan de oproep.
"Toen ik zwanger was van mijn tweede kind kreeg ik een oproep om zo’n uitstrijkje te laten doen. Omdat dat niet kan als je zwanger bent, heb ik het voorbij laten gaan. Maar van uitstel kwam afstel… Als ik het onderzoek had laten doen, was de kanker al eerder ontdekt en was me deze nachtmerrie bespaard gebleven. Aan de andere kant hadden wij ons derde kindje dan niet kunnen verwelkomen.’’
Taboe
"Het is ook een lastig onderwerp en nog steeds een beetje taboe. We praten nu eenmaal niet zo makkelijk over de vagina. Wanneer je klachten hebt, denk je al gauw: het gaat wel weer over. Maar het is zó belangrijk om bij klachten als bloedverlies en ruikende, donkere afscheiding op tijd aan de bel te trekken!
In deze week wil ik vrouwen bewuster maken en het belang van een uitstrijkje maken laten inzien. Ik heb zelf aan den lijve meegemaakt wat de gevolgen van een gemiste oproep kunnen zijn en je wilt dit gewoon niet. Er staat nog net niet ‘uitstrijkje maken!’ op mijn voorhoofd!’’
Lotgenoten
"Er komt in zo’n lastige tijd zoveel op je af, dat het heel fijn is om met iemand te praten die het zelf heeft meegemaakt. Bij Olijf vond ik lotgenoten. Dat heeft heel erg geholpen in het proces.
Het is een heftige tijd geweest, maar het ziek zijn heeft me ook dingen gebracht. Ik ben bewuster gaan leven, ik geniet van elke dag en alle kleine dingetjes. Mijn toekomst ziet er warm, gezellig en liefdevol uit. De kanker kan altijd terugkomen, maar ik ben er niet bang voor. Het is belangrijk om in het nu te leven!’’
Door: Puk Jansen
Bron: Telegraaf.nl van 23 januari 2021