Amanta (40): ‘Vanaf het begin wist ik: dit is foute boel maar het komt goed’

Amanta was drieëndertig toen de gynaecoloog wat zorgelijk keek toen hij haar onderzocht. Aan de manier waarop hij haar vragen stelde, wist ze dat het niet goed was. “Hij wilde niet zeggen waaraan hij dacht maar eerst de uitslagen van de testen afwachten. Mijn man en ik keken elkaar aan en wisten: dit is niet goed.”

Ze was net moeder geworden van haar jongste zoon. “Tijdens mijn zwangerschap had ik last van donkere afscheiding. ‘Niets aan de hand, dat hoort erbij’ zei mijn verloskundige. Ik geloofde haar.” Na de komst van hun derde kindje besluit Amanta een spiraaltje te laten plaatsen. Ze vertelt haar huisarts over de donkere afscheiding, maar ook hij wuift het weg. Wel vond hij haar baarmoeder wat onrustig maar weet dat aan de zwangerschap. Na zes weken controleert de huisarts of het spiraaltje goed zit en vindt nog steeds dat de baarmoeder er niet goed uit ziet. “Omdat ik op mijn dertigste zwanger was, kon ik het uitstrijkje voor het landelijk bevolkingsonderzoek voor baarmoederhalskanker niet laten maken. De eerstvolgende zou op mijn vijfendertigste zijn. Mijn huisarts vond dat te lang duren en wilde dat ik het liet controleren.”

Aan de vragen die de gynaecoloog stelt tijdens het onderzoek, merkt Amanta dat er iets is. Hij wil niet zeggen wat, tot de uitslagen van de testen er zijn. Praktisch als ze is, gaat ze op onderzoek uit. “Ik wilde goed voorbereid zijn als ik het gesprek zou hebben. Ik wilde weten wat me te wachten stond.” De kijkoperatie die volgt wijst uit dat ze een behoorlijke tumor in haar baarmoeder heeft. De grootte ervan is dusdanig dat Amanta eerst een chemokuur krijgt en dan wordt geopereerd. Al die tijd had ze zich sterk gehouden, maar toen het woord chemo viel, brak ze. “Toen realiseerde ik dat ik mijn haar zou verliezen. Vanaf dat moment wist ik: dit is foute boel, maar het komt goed.”

Tondeuse
Dapper en vol goede moed ondergaat ze de chemokuur. Als haar haar dun en broos wordt, neemt ze haar beste vriendin mee naar de kapper. “Die eerste haal met de tondeuse was afschuwelijk. Daarna dacht ik: ‘ik heb best een mooi hoofd’. Haar zoontje, die dan in groep 3 zit, heeft ze verteld wat er gaat gebeuren. Dat ze kaal wordt en een pruik gaat dragen. “Hij was bang dat hij gepest zou worden en in overleg met hem ben ik naar school gegaan. In zijn klas heb ik uitgelegd wat er me met aan de hand is. De kinderen luisterden met open mond naar mijn verhaal. Vroegen of ik mijn pruik wilde afzetten. Omdat ik vond dat mijn zoontje eerst mijn kale koppie moest zien, deed ik dat niet. Thuis tijdens de lunchpauze heb ik mijn pruik afgezet en toen hij het had gezien vond hij het goed dat ik het de kinderen uit zijn klas ook zou laten zien. We gingen terug naar school en kinderen voelden aan mijn hoofd en pruik. Ik vond het fijn om dat voor mijn zoontje te doen.”

Bloedvergiftiging
Omdat Amanta een bloedvergiftiging door een blaasontsteking oploopt en doodziek wordt opgenomen, wordt de laatste chemokuur afgeblazen. De tumor is inmiddels dusdanig geslonken dat er geopereerd kan worden. Dat wordt gedaan met de Da Vinci-robot, een op afstand bestuurbare operatierobot die zeer nauwkeurig werkt. Geen grote wond dus, maar wel een ingrijpende operatie. “Mijn baarmoeder, lymfeklieren en een eierstok werden verwijderd.”

Herstel en Balans
Toen alles achter de rug was, besloot Amanta haar schouders onder haar herstel te zetten. “Ik meldde me aan voor het programma Herstel en Balans. Een paar dagen per week ging ik daar heen, van tien uur tot drie uur. Dan had ik fysio, er werd informatie gegeven, er werd aan mindfulness gedaan. Na zo’n dag was ik gesloopt, maar het hielp me wel om weer in balans te komen.”

Op controle hoeft ze niet meer, de kanker is vooralsnog weg. “Ik wil graag geloven dat het wegblijft en vaak denk ik dat ook, maar soms niet. Als ik om me heen hoor dat mensen kanker hebben, kan ik het benauwd krijgen.”

Stichting Olijf
Bij stichting Olijf heeft ze zich aangemeld als vrijwilligster. “Ik denk dat ik vooral jonge vrouwen met gynaecologische kanker kan helpen door naar hun verhaal te luisteren. Toen ik in het ziekenhuis verbleef, lag ik tussen alleen maar oudere dames, ik was de jongste. Mijn ervaring kan ik delen met vrouwen die het nodig hebben.”

Amanta vertelde haar verhaal in november 2017. Inmiddels kunnen er veranderingen in haar gezondheid zijn opgetreden.

Amanta heeft in januari haar verhaal verteld aan VROUW van de Telegraaf. Lees het interview >>